KTiNoS
07-01-2007 @ 17:45 | Μη μασάς (και αυτό δε σημαίνει ότι πρέπει να τρως σούπες !)
::wink.:: | |
vas
07-01-2007 @ 17:47 | ::angry.:: τέτοιο ύφος είχε?
ωραίο... | |
iokasth
07-01-2007 @ 17:53 | Η Μοναξιά, μας φερνει πιο κοντά μας, πιο μέσα μας, και βλέπουμε
τα εσώψυχά του εαυτού μας, που πολλές φορές δεν γνωρίζουμε
μένοντας στην επιφάνεια... πολύ καλό.
Ν | |
horseman
07-01-2007 @ 18:26 | Περνούσε κάποτε από ανθόκηπους...
γεμάτους κόκκινα ρόδα και μαργαρίτες...
παπαρούνες κι αγριολούλουδα...
στεκόταν μάζευε μερικά...
στόλιζε το βάζο στην κάμαρι...
ονειρευόταν ανάμεσα σε χρώματα...
ακουμπούσε τρυφερά ροδοπέταλλα...
ταξίδευε...
μα σταμάτησε να πηγαίνει συχνά...
κι όταν περνούσε αδιαφορούσε...
λες και περίμενε νο "κοπούν" ΄μονάχα τους...
να παραδοθούν στα χέρια του...
τώρα μελαγχολεί στην κάμαρι...
δεν έχει λουλούδια...
δεν τον αγκαλιάζουν τα χρώματα...
κλαίγοντας ψάχνει την αιτεία...
Καλό σου βράδυ | |
ΠΑΡΑΠΟΙΗΤΗΣ
07-01-2007 @ 18:39 | αυτό που μου αρέσει στα κείμενα σου είναι το ότι ο λόγος σου κυλάει ευαίσθητος και δίχως ηχηρές τυμπανοκρουσίες
Πάντως στο σημερινό σου το τελείωμα παρ ότι σαφές είναι λίγο απότομο
Καλό μας ξημέρωμα ::smile.:: | |
Aris4
07-01-2007 @ 20:18 | Μου αρεσε απ ' ακρη σ ' ακρη ::yes.::
καλημερα silmariel .. | |
Ηλιαχτίδα
08-01-2007 @ 01:04 | ας το αφιερωσω και γω στην δικιά μου... | |
guesswho
08-01-2007 @ 01:22 | Θες να σχολιάσω; Δε θα το κάνω.... μοιάζουμε πολύ Μαριάννα. Και δεν το μπορώ να μας σχολιάσω. Τα φιλιά μου. ::love.:: | |
ΑΙΟΛΟΣ
08-01-2007 @ 01:29 | Μαριάννα καλημέρα…
Την ίδια συμπάθεια νιώθω κι εγώ για τους δακτυλοδεικτούμενους…
Μου άρεσε πολύ το πεζό σου…
Το τέλος του με συγκίνησε πολύ…
Να είσαι καλά κορίτσι μου…
::smile.:: | |
επισκέπτης
08-01-2007 @ 04:43 | μου άρεσε πολύ αυτό με το μουσαμά...
"όποιος περνούσε και ήθελε κάτι, ας το έπαιρνε..."
πράγματι όμως αν κάνεις τη μοναξιά φίλη σου δεν φοβάσαι
τίποτα ::rol.:: | |
marakos1948
08-01-2007 @ 05:06 | Α Ρ Ι Σ Τ Ο Υ Ρ Γ Η Μ Α!!!..την είχα αγκαλιάσει και εγώ για 5 ολοκληρα χρόνια μετα το θανατό της,μια παγωμένη ανάσα ητανε.. Η μοναξιά είναι ακόμα πιο φριχτή συντροφιά οταν εισαι αναμεσα σε ανθρώπους που μιλουνε "άλλη γλώσσα".Ειναι φριχτό να κοιμασαι χωρίς ν ακους δίπλα σου το χτύπο της καρδιάς μιας γυναίκας που λατρεύεις ::cry.:: ::cry.:: ::cry.:: | |
free falling
08-01-2007 @ 04:59 | Κάπως έτσι είναι τα πράγματα..
Πολύ καλό.. | |
Αγνή
08-01-2007 @ 05:06 | Πολύ ενδιαφέρον silmariel!! Ίσως γιατί είναι τόσο
διαφορετικό από ότι νιώθω συνήθως εγώ!
| |
MARGARITA
08-01-2007 @ 06:13 | Νιώθω λοιπόν μια συμπάθεια για όλους όσους δεν ταιριάζουν με την καθως πρέπει γενική εικόνα..
Και εγώ νοιώθω μια συμπάθεια για σένα και την φίλη σου...
μου άρεσε η εξομολόγηση σου!!!!! | |
nicolas
08-01-2007 @ 06:13 | Έχεις ένα μονάδικο ταλέντο...να με λυγίζεις... | |
CHЯISTOS P
08-01-2007 @ 06:53 | Πολύ όμορφος ο λόγος σου ! | |
TAS
08-01-2007 @ 07:17 | Ανέκαθεν ένιωθα μια βαθιά συμπάθεια για όλους τους δακτυλοδεικτούμενους..
Χχαχαχαχαχα! Μαριάννα μου! Πιο "πετυχημένο", δεν γινότανε!!Χαχαχαχαχαχα!
Συγνώμη..Το γραπτό σου φοβερό..Μόνο που άφησες μετέωρες φαντασιώσεις!!! | |
AATON
08-01-2007 @ 09:09 | γράφεις πάρα πολύ όμορφα και συνάμα τόσο απλά...!! | |
seizeTHEday
08-01-2007 @ 15:08 | Υπέροχο Μαριάννα...
::rol.:: | |
deti
08-01-2007 @ 18:22 | Απλά.. Άψογο!
Αλλά θα μ'άρεσε περισσότερο αν αντί για τη μοναξιά σου έκανες καλύτερή σου φίλη.. εσένα.. | |
 |
