| |
Ανοίγω τα μάτια στου κόσμου τη θλίψη
μπαλκόνια κλειστά οι καρδιές
Οι άνθρωποι έξω δε μου ‘χουν μιλήσει
τα βλέμματα σπέρνουν φωτιές
Ανοίγω τα μάτια στου κόσμου τη θλίψη
βαρύς ο καφές της ζωής
Γιατρεύω μονάχος την άρρωστη πλήξη
ξεχνώντας τον πόνο της γης
Μια μέρα ξεκινά στις ίδιες ψευδαισθήσεις
Τα ίδια θα μου πουν την πίκρα θα κεράσουν
Μια μέρα ξεκινά με τρύπιες αναμνήσεις
Θα πέσω σα σκυλί κι ευθύς θα με ξεχάσουν
Ανοίγω τα μάτια στου κόσμου τη θλίψη
προσμένω στιγμές λογικές
Μα ούτε ελπίδες δε μου ‘χουν πουλήσει
θα γίνουν τα ίδια με χτες
Ανοίγω τα μάτια στου κόσμου τη θλίψη
ο χάρος τρυπά με κεντρί
Στον ίδιο το θρήνο μας έχουν τυλίξει
σα σκλάβους που ζουν στο μαντρί
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
