| |
[align=center]
Στερνά τραγούδια που υμνούσαμε ας χαθούν
σε μια στεριά που μεθυσμένοι ανάβαμε φωτιές
τη θέρμη της καρδιάς μας να μοιρολογούν
μεγάλες σε διάρκεια κι αμέτρητες ζωές
Πικρά χορτάρια που ξερά ζηλεύουν πια
τη δροσερή τους που προσφέρανε αγκαλιά
στο μακρινό κι αδιάβατο σκοτάδι
είμαστε οι ναύτες που ριγούσαν στο φεγγάρι
Ζεστά φιλιά κι ανείπωτο το πάθος
μεθύσαμε απ’ τον άμετρο σκοπό
ξεχάσαμε και κάναμε το λάθος
είμαστ’ εκείνοι που χαθήκαν στο σωρό
Κρυφά χαμόγελα που ζητούσαν ένα χάδι
μικρά στιχάκια που ζητούσαν να γραφτούν
κι ας ήταν όνειρα που χαθήκαν μες τη ζάλη
κι ας ήταν στίχοι που οξύμωρα ηχούν
Είμαστε κάθε όνειρο που για όνειρα θρηνεί
είμαστε ο άπιαστος, ο θλιβερός αέρας
τα πάντα που αγαπήσαμε ας γίνουν σκόνη στην αχλύ
τα πάντα που μισήσαμε ας γίνουν σκέψεις άλλης μέρας.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
