| |
Μικρά Έντιτλα
Λύτρωση
... και η γλυκιά θύμηση της λευτεριάς ξαναντιλαλεί
σ’ όλες τις γωνιές της ύπαρξης τους
Ο τυφώνας
… ο τυφώνας της σκέψης διέλυσε τον μουχλιασμένο πύργο
και λεύτεροι ξεχύθηκαν στον καθαρό αέρα οι φυλακισμένοι.
Τώρα ξένοιαστες θα τρέχουν οι κοπέλες των νευρώνων
Εδώ κι εκεί, φωλιάζοντας σ’ όποιον έρωτα τους δίνεται.
Μα ο απλός ο άνθρωπος πρώτος πρέπει να σηκώσει
Το χέρι της σποράς και πρώτος, όταν έρθει ο καιρός,
Να αδράξει το δρεπάνι του θερισμού. Να μην αφήσει
τη δουλειά αυτή στις άμυαλες τις μηχανές.
Η αστραπή
Μια αστραπή τους ξύπνησε απ’ τον θάνατο. Δεν χάσανε
χρόνο ,ξύπνησαν και τους άλλους. Η σπίθα που ξεπεταγόταν
απ’ τις στάχτες θα παρέσερνε τα πάντα με την αλήθεια της
Ψευδαίσθηση
Γύρισε η γη, έπεσε η νύχτα, κι εγώ
Κυλιόμουν σ’ ένα ψέμα, νόθο της
δειλίας και του εγωκεντρισμού μου
Ζωντανός-Νεκρός
…και μόνο η θύμηση ενός ήχου ηλεκτρικού
Αφύπνιζε τα ντροπαλά τους όνειρα
Γεμάτο κενό
… ειν’ η ψυχή τους πιο άδεια κι απ’ τα λιβάδια
όπου βόσκουν κι αλληλοσπαράζονται τα
αφηνιασμένα κοπάδια του Heisenberg.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
