| |
Μουτζουρωμένες μοναξιές που δάγκωσαν τα βράχια
Μιας αγανάκτησης κρυφές διαδρομές
Μα των ματιών μας οι σκιές δακρύζουνε σκοτάδια
Κάποιας παράτολμης φωτιάς τις ενοχές
Χωρίς ανάμεσα και όρια φτιαγμένες
Οι κουρασμένες μας στιγμές μιας μουσικής
Κακογραμμένες αναμνήσεις ξεχασμένες
Στους διαδρόμους του μυαλού και της ψυχής…
Κι απ’ την βροχή που τις κατάρες μας ξεπλένει
Λάσπη και φως μέσα στις φλέβες μας κυλά
Τρέχει ο χρόνος σαν τρελός μα δεν προφταίνει
Να ‘ ναι παρόν όταν το όνειρο ξυπνά
Κι έτσι τυφλά μας ψάχνει πάντα μια ευθύνη
Που χρόνια τώρα την χαρά μας ξεγελά
Όλο προσμένουμε κρυφά κάτι να γίνει
Μα δεν μπορεί να το αντέξει η καρδιά…
Μια αδιάκριτη μιζέρια μας πλακώνει
Μιας κάθε τόσο ακατάστατης πλοκής
Oι λέξεις μας ξυράφια μα το ψέμα ξεφυτρώνει
Λερναία Ύδρα στα κιτάπια της ντροπής
Κι όταν γυμνώνουμε του είναι μας τα χρόνια
Μια του κορμιού μας γρατσουνιά πάντα πονά
Βαθιά πληγή που την ναρκώσανε, μ’ ακόμα
Αιμορραγεί σα να ‘ ναι η πρώτη μας φορά…
www.mymythos.eu
Σάββατο και Κυριακή από τις 11 μέχρι όσο αντέξουμε….
(Κώστας Μπαρμπαγιάννης)
Μύθος και Φαντασία)
2310-869 769
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
