| |
μαυρες νυχτεριδες την σπηλια του μυαλιου μου ματωνουν
τα ετερα φιδια στο στομα δε φιλαω
στα χειλη δε σταζει το νερο της ζωης
η ςυχη δεν ταλανιζεται απο της αγαπης τη δινη
ακουω τη φωνη μου ακουω τη φωνη
ειμαι εγω και η συνειδηση μου
μια μερα τηα μαι ενα με το μαυρο το χωμα
αλλα πεθαινω και σημερα και αυριο και πουσαι ακομα
οι κορωνες με ταιζουν ορεκτικο στα θηρια
και αυτα με τραωουν απτα ποδαρια
ακουω τη φωνη μου ακουω τη φωνη μου
ειμαι εγω και η διαλεκτικη σεινηδηση μου
ατιμη ψυχη,με προδοσες παλι...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
