Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
131961 Τραγούδια, 269739 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Η Δυστυχία
 Εμπνευσμένο από την "Ευτυχία" του CHRISTOS P...
 
Βγαίνει τις νύχτες σαν στοιχειό η Δυστυχία
Χέρι με χέρι να κρατά τη λησμονιά
Μες στο ζωνάρι της σφιχτά την αμαρτία
Έχει φορέσει.. για να δέρνει τα παιδιά...

Είναι μαγνήτης των τρελών η Δυστυχία
Και των ανάπηρων σε σώμα και ψυχή
Αλλάζει χίλια μες στον πόνο προσωπεία
Και κομματιάζει της αγάπης τη βουλή...

Είναι γυναίκα ποθητή η Δυστυχία
Των ποιητών βάφει με αίμα τη θωριά
Ξερνούν οι πένες το μελάνι με μανία
Κάθε που σκίζει των ανθρώπων σωθικά...

Κρύβει στον πόνο της χαρά η Δυστυχία
Όταν ο μόχθος της αγάπης τη νικά
Μία σταγόνα από δάκρυ η Ευτυχία
Ίχνος αλμύρας στης ζωής την συμφορά...



19-5-2007


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 7
      Στα αγαπημένα: 1
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Στίχοι για μελοποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Ώσπου να 'ρθεί τούτος ο κόσμος στα καλά του.. άσε με να σε αγαπώ μέχρι θανάτου
 
Σελίνα
19-05-2007 @ 06:06
Άγρια ομορφιά έχει αυτό . . .

Καλό σ/κ Μαρία
CHЯISTOS P
19-05-2007 @ 06:32
Ποια είσαι σύ που διαρκώς μ’ ακολουθείς
κι αντιλαλούν τα βήματά μου νύχτα μέρα
σαν ξωτικό να με τρομάζεις προσπαθείς
με μια ανάσα που ρυπαίνει τον αέρα

Ανοίγω βήμα μα και πάλι εσύ μπροστά
με τυραννάς σαν με καρφώνεις με το βλέμμα
σε απωθώ, μα με κρατάς αγκαλιαστά
και με ρουφάς σιγά σιγά ψυχή και αίμα

Δεν σε γουστάρω, το γνωρίζεις, κι επιμένεις
σε κάθε λάμψη των ματιών μου και χαρά
το μαύρο πέπλο σου να ρίχνεις και να ραίνεις
την ευτυχία μου με δάκρυα θλιβερά

Έχεις γεμάτο της μιζέριας το κανάτι
κι είσαι κοντά μου διαρκώς για να το πιω
του εαυτού μου έχεις γίνει πια κομμάτι
πεισματικά να μου ζητάς να μαραθώ.

Καλά ρε Μαρία, με ξεθέωσες !…
AleXandros K.
19-05-2007 @ 07:39
Κρύβει στον πόνο της χαρά η Δυστυχία
Όταν ο μόχθος της αγάπης τη νικά
Μία σταγόνα από δάκρυ η Ευτυχία
Ίχνος αλμύρας στης ζωής την συμφορά...

Μου άρεσε πολύ αυτή η τελευταία στροφή (και ολόκληρο φυσικά!)
Καλό Σ/Κ
Ζήνωνας
19-05-2007 @ 09:51
Μαρία και Χρήστο ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ!!! Τί είναι αυτά που γράψατε! Κομψοτεχνήματα!!!!!

Καλό Σαββατόβραδο!
justawoman
19-05-2007 @ 10:03
Είναι γυναίκα ποθητή η Δυστυχία
Των ποιητών βάφει με αίμα τη θωριά
Ξερνούν οι πένες το μελάνι με μανία
Κάθε που σκίζει των ανθρώπων σωθικά...
------------
::yes.::

Καλώς να ορίσεις και στην πόλη μας Μαρία ::smile.::
poetryf
19-05-2007 @ 13:36
Μ'ένα μανδύα τριγυρνώ, της δυστυχίας
μ'εκείνο κρύβω τους λυγμούς μου και τα λόγια...
Χάμενο είμαι μερτικό της ευτυχίας
που απλά ξεχάστηκε στου πόνου τα κατώγια.

Μ'ενα χαμόγελο σφιγμένο αλλάζω όψη
παίρνω το δάκρυ και σκορπάω ανατολές...
Γυρεύω μάχαιρα τη μοίρα μου να κόψει
να σταματήσουνε του πόλεμου οι βολές.

Κι είπαν παντρέυτηκε η άδολη τον πόνο
μέσα του γέννησε μωρά τις προσμονές...
Είπαν δεν άντεξε κι αφέθηκε στο χρόνο
να κουβαλάει τις πληγές σαν εμμονές...

Μέσα στα σπλάχνα μου συζεί η δυστυχία
μέσα στο σώμα μου το το αίμα δεν χωρά..
Ποιες μουσικές ακους να παιζουν στα ηχεία
αφού οι νότες δεν θυμίζουν πια χαρά...

::love.::
Θεττάλια
22-06-2013 @ 11:04
Μπράβο, Μαρία μου! Στιχουργικά, πολύ καλά δοσμένο!

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο