| |
Πόσο πολύ σε λάτρεψα
και τώρα που ο χρόνος σφίγγει αμείλικτα της μνήμης τη θηλειά...
Πήγα εκεί και αγνάντεψα
τη θάλασσα μακρυά
μήπως και σ' αντικρύσω...
Η σκέψη μου ξετύλιξε
όλη την ομορφιά σου
και η θύμηση σου μ' έκανε
καρδιά μου να δακρύσω.
Εκεί στα κύμματα
που μου έπαιρναν το βλέμμα
είδα απ' τα σκοτεινά νερά
να βγαίνει το φεγγάρι.
Καθώς ανέβαινε αργά
τη σκάλα τ' ουρανού,
έδωσε φως στη θλίψη μου
και μ' έστειλε κοντά σου
με τα φτερά του νου.
Και είπα κι εσύ πως θα κοιτάς
την ίδια ακριβώς σκηνή..
Εκεί στο βράχο του γυαλού,
που σου 'δωσα -θυμάσαι?-
το πρώτο μου ζεστό φιλί.
Απόψε σε νοστάλγησα
ακόμη πιο πολύ
και λέω εκεί πως θα 'σαι
στη μυστική σου μοναξιά απλωμένος
και από το φως του φεγγαριού λουσμένος...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
