| |
| | Χαίρομαι που υπάρχεις όνειρο μου |  | | | Τους δικούς της κύκλους κάνει η ζωή. Και σαν ολοκληρώνονται, μπορεί να καταλήγουν στην αρχή, μπορεί να εφάπτονται με άλλους, νέους. Ή και μπορεί να είναι μια σπείρα, μια άτραπος.. Μια πάνω, μια κάτω ή ακόμα και οριζόντια... | | |
Στην αρχή πάλευα.. Ονειρευόμουν και πάλευα να φέρω το όνειρο εδώ. Πότε τα κατάφερνα και πότε όχι. Αυτά που περνούσαν από μένα τα κατάφερνα πάντα, όσα τα ήθελα πολύ. Και ακατόρθωτα να ακούγονταν, να λέγονταν, τα κατάφερνα.. Μα τα άλλα.. Αυτά που αγάπη διψούσαν για να δώσουν.. Κάποια ναι, τα πιο πολλά όχι..
Ερχόταν πολλές φορές όταν είχα πάψει να ελπίζω.. Ερχόταν μα δεν ήμουν πια εκεί.. Όχι μόνος μου μάλλον, μια και πλέον είχα και ένα σύντροφο, που δεν καταλάβαινε από αγάπη. Ο πονεμένος εγωισμός ήταν ή αν θέλετε η αυτοπροστασία μου.. Που έλεγε σιωπηλά, μα που ήσουν αγάπη σαν πέθαινα..; Που ήσουν τότε που έφτιαχνα λίμνες και ποτάμια, αλμυρά; Απ τα δάκρυα για σένα, απ τις ευχές που πέφταν μαζί με τα αστέρια και μου τρυπούσαν την καρδιά; Που ήσουνα αγάπη μου τότε..;
Και μετά απλά προσπερνούσα.. Όταν το έβλεπα να γίνει έτσι έφευγα, και μάζευα τα όνειρα στην ονειροθάλασσά τους, τα άφηνα να γιατρευτούν και προχωρούσα.. Μα πάλι τα ίδια, και πολλές φορές αρνιόταν και τα άτιμα να βγουν.. Δεν άντεχαν άλλες πληγές μου λέγαν. Και μου άφηναν παρέα τον σύντροφο και εχθρό τους, που τα τρόμαζε, μα με ανακούφιζε πονηρά. Με γλυκά ψέματα με νανούριζε και μου δίνε το ποτό του κάθε βράδυ να πιώ. Αυτό το βαρύ υπνωτικό, συνήθεια που λένε, και σιγουριά, για να κοιμηθώ ήσυχα μου έλεγε, σε ένα ύπνο βαθύ και ξεκούραστο τάχα.. Χωρίς όνειρα..
Α ναι γιατί και στα πιο φωτεινά τα όνειρα υπάρχουν και σκοτάδια.. Όσο πιο πολύ το φως, τόσες πιο βαθιές και οι σκιές του. Μα και πιο δροσιστικές συνάμα, σαν τη σκιά του αρχαίου πλάτανου, απομεσήμερο καλοκαιριού.. Εκείνος όμως έλεγε πως έχει και δράκους εκεί κάτω, και τον άκουγα, αφού εκείνα ήτανε χαμένα και αντίλογο δεν είχε..
Έφτασε κάποτε η μέρα που βαρέθηκα αυτόν να ακούω.. Όχι δεν το έκανα μόνος, δεν είχα επιφοίτηση. Μου το θύμισε.. Η αγάπη μου το δείξε, και μου δώσε να υφάνω το πιο μεγάλο το όνειρο, με τα πιο ζωντανά χρώματα που είχα δει ποτές μου. Και με φως, α ναι τι φως… Ολόλαμπρο ήτανε και δυνατό, και απαλό συνάμα. Μα χάθηκε…
Μόνος είμαι τώρα με τ’ όνειρο παρέα. Κι αυτή τη φορά κάνω κάτι διαφορετικό. Δεν το προσπερνάω.. Το φροντίζω, κάθε βράδυ, το λούζω στο φως του φεγγαριού, τα φτερά του καλλωπίζω με τα αστέρια. Φως μυστικό του δίνω για να πιει, από τις ευχές απ τα πεφταστέρια που μαγεύω τα μεσάνυχτα. Το σεργιανίζω κάθε ηλιοβασίλεμα στην ακρογιαλιά, και κάθε αυγή στις βουνοκορφές, να χαρούμε τον ήλιο παρέα.
Λεύτερο το χω μα δε θέλει να φύγει, αν και πετά και με παίρνει μαζί του καμιά φορά ως τα σύννεφα να με περπατήσει στα δικά τους μονοπάτια..
Και ένα πράμα του λέω κάθε βράδυ πριν μ αγκαλιάσει.
Χαίρομαι που υπάρχεις όνειρο μου, κι ας πονώ, και δε σ αφήνω κι ας χαθώ..
Ίσως γιατί σαν φτάνει κανείς στον πάτο του βυθού, θέλει μια παρέα, κι ας είναι και ένα όνειρο ορφανό..
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 18
Στα αγαπημένα: 4
| | | | | | | |
| | Ότι μπορεί κανείς να ονειρευτεί δεν είναι ποτέ χαμένο | | | |
|
Νεφελοβάτης
06-06-2007 @ 10:27 | Λίγο οι υποχρεώσεις, λίγο κάτι αξημέρωτα (ή μάλλον ξημερωμένα) ξενύχτια, κι αρκετά τα της ψυχής σκαμπανεβάσματα, με έχουν κάνει να μην πολύπερνάω. Μα είπα να μη χαθώ, όχι κι από δω..
Και έτσι είπα να βγάλω ένα παλιότερο, αν και «επικαιροποιημένο». Ειδικά η τελευταία πρόταση, που το συνδέει με το επόμενο, που γράφω..
Καλό απόγευμα σε όλους. ::smile.:: | | MARGARITA
06-06-2007 @ 12:24 | Ο βαθύς πόνος δεν έχει πόνο....το γνωρίζεις;;;;το γνωρίζεις!!!
κανάκεψε το όνειρο σου μη και ζωντανέψει και δεν είσαι πάλι εκεί...καλό βράδυ συννεφόκαμα | | Νεφελοβάτης
06-06-2007 @ 12:43 | Το γνωρίζω Μαργαρίτα μου, το γνωρίζω.. Το κανακεύω, είναι και παιχνιδιάρικο, κάνει και καλή παρέα εδώ κατω...
Καλό βράδυ και σε σένα. | | mikrimagissoula
06-06-2007 @ 13:03 | Αχ!Θοδωρή μου...
ένα στιχάκι αφιερωμένο:
"αξίζει φίλε να υπάρχεις για ένα όνειρο
κι ας είναι η φωτιά του να σε κάψει..."
Καλό βράδυ... ::love.:: | | SΤAVRIANNA
06-06-2007 @ 13:05 | ::yes.:: | | Νεφελοβάτης
06-06-2007 @ 13:59 | Σ ευχαριστώ Βάσια μου.. Και στ αλήθεια είναι αυτό το στιχάκι που είχα και γω στο μυαλό μου, όταν το έγραφα.. Και όταν με παίρνει από κάτω βέβαια.
Να είσαι καλά, καλό διάβασμα (εμένα από δω και πέρα ήταν οι αγαπημένες μου ώρες για διάβασμα στις εξεταστικές), και καλή συνέχεια. ::hug.:: ::love.::
Καλησπέρα Σταυριάννα, θέλω να ομολογήσω, ότι μου είχε λείψει το χαμόγελό σου. ::smile.:: | | candy-candy
06-06-2007 @ 14:23 | -Οι ελπίδες είναι τα όνειρα όσων δεν κοιμούνται...
...Αφού όνειρα δεν έχω, μου ''μείναν'' οι ελπίδες...
Oi elpides.....ax...pou na phgan arage??? Oi dikes mou pantws, edw einai, katw, sto patwma tou dwmatiou mou, molis er8eis 8a mporeseis na tis deis...mono pou den einai omorfes...einai spasmenes....snif... | | elenitheof
06-06-2007 @ 14:30 | ::yes.:: Πολύ μου αρέσει αυτό το κείμενο. Θα το βάλω στ' αγαπημένα μου. ::love.:: | | foteinos
06-06-2007 @ 17:02 | ...με τη μαγισούλα...ξέρει αυτή ::yes.:: | | justawoman
06-06-2007 @ 21:50 | περπατούσα απ' όνειρο σ' όνειρο
ώσπου ξημέρωσε
στην άκρη της ζωής
καλημέρα σου περιπατητή των νεφελωμάτων
::smile.:: | | ΛΕΩΝ53
07-06-2007 @ 02:14 | Καλημέρα Θοδωρή.
Πανέμορφο γραπτό.......ονειρεμένο.
Μπράβο σου
Ηλίας
::theos.:: ::theos.:: | | agrampeli
07-06-2007 @ 02:17 | Χαίρομαι που υπάρχεις όνειρο μου, κι ας πονώ, και δε σ αφήνω κι ας χαθώ..
πολύ μου άσρεσε το γραπτό σου ::yes.:: ::yes.:: | | Νεφελοβάτης
07-06-2007 @ 08:26 | Υπάρχουν όνειρα που βλέπουμε στου Μορφέα την αγκαλιά και κείνα που ονειρευόμαστε με ανοιχτά τα μάτια. Και ελπίζουμε απ τον αιθέριο στον υλικό τον κόσμο να τα φέρουμε, για να ζήσουμε σε ένα όνειρο δικό μας.
Χριστίνα, στου καθενός το δωμάτιο, μπορεί να βρεθούν τα πάντα. Κάποια παλιά όνειρα, ξεθωριασμένα, κάποιες ελπίδες σπασμένες, κάποια νεογέννητα μικρά που κάνουν τα πρώτα τους φτερουγίσματα. Τα τελευταία είναι δύσκολο να βρεθούν, μπορεί και οι ίδιοι να τα κρύβουμε, να μη θέλουμε να τα δούμε.. Μα όσο ζούμε κι ονειρευόμαστε υπάρχουν, και γεννιούνται.. Και είναι όμορφα σαν αλήθειες, φωτεινά σαν την Πανσέληνο.. Άσχετο ίσως μα αυτή η Πανσέληνος μ έχει στείλει πολύ μακρινά ταξίδια, ειδικά η τελευταία.. ::hug.:: ::smile.::
Σ ευχαριστώ πολύ Ελένη, να είσαι πάντα καλά και όμορφα όνειρα εύχομαι.. ::hug.:: | | Νεφελοβάτης
07-06-2007 @ 08:27 | Ειρήνη μου, κάποια σαν και σένα που γράφει τόσο όμορφα, είναι γεμάτη όνειρα.. Σου εύχομαι να κρατήσεις ο πιο όμορφο, και να σε ταξιδέψει.. ::smile.::
Καλησπέρα Φωτεινέ, και γω μαζί σας, αξίζει, κι ας μας κάψει…
::smile.::
Πετώντας μες το όνειρο, πάνω απ' τα σύννεφα την άκρη του ουρανού, γεύτηκα.
Κι αν με έκαψε το φως του, κι αν στη γη περπατώ ξανά με φτερά καψαλισμένα,
Έστω για μια μικρή στιγμή, ένιωσα, πώς είναι το όνειρο να ζεις,
Και τι να ζεις σημαίνει…
Καλό σου απόγευμα Just. ::smile.:: | | Νεφελοβάτης
07-06-2007 @ 08:28 | Καλησπέρα Ηλία, σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Μια ονειρική ζεμπεκιά σου περιμένω, απ αυτές που τόσο όμορφα γράφεις.. ::smile.::
Καλησπέρα Ναταλία, σ ευχαριστώ. ::smile.:: | | poetryf
07-06-2007 @ 13:40 | "Μόνος είμαι τώρα με τ’ όνειρο παρέα. Κι αυτή τη φορά κάνω κάτι διαφορετικό. Δεν το προσπερνάω.. Το φροντίζω, κάθε βράδυ, το λούζω στο φως του φεγγαριού, τα φτερά του καλλωπίζω με τα αστέρια. Φως μυστικό του δίνω για να πιει, από τις ευχές απ τα πεφταστέρια που μαγεύω τα μεσάνυχτα. Το σεργιανίζω κάθε ηλιοβασίλεμα στην ακρογιαλιά, και κάθε αυγή στις βουνοκορφές, να χαρούμε τον ήλιο παρέα"
Και να εξακολουθήσεις να το κάνεις!!! ::love.:: ::hug.::
Εμένα πάντως με συνεπήρε η ανάγνωση του γραπτού σου! | | maraki
07-06-2007 @ 15:21 | exw mini afwni.....me ti logia na ekfraso afto pou mou perases me afto to wraio grapsimo sou....aplos pare mia geysi apo tin glikia siwpi mou.......panemorfo.... ::love.:: ::smile.:: paei sta agapimena mou | | Ηλιαχτίδα
10-06-2007 @ 06:37 | Ύπέροχο..απλά.. ::rol.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
