| |
Έξω να βάφεται η νύχτα πορφυρή,
Να αιμορραγούν όλα τα άστρα στο όνομα σου,
Και ενώ δεν με κρατάει τίποτα στη γη,
Να προσπαθώ να θυμηθώ το άρωμα σου.
Που με ταξίδευε ο λαιμός σου σε λιβάδια,
Όταν σε φίλαγα με μάτια σφραγισμένα,
Και ενώ η ζωή μου βυθιζόταν σε σκοτάδια,
Ήσουν το μόνο φως που έλαμπε για μένα.
Ανοίγεις βήμα να χαθείς μες τις σκιές,
Σε ματωμένα μονοπάτια ξεμακραίνεις,
Και είναι ο θάνατος μες τις λεμονανθιές,
Δώρο στερνό από εμένα που λαβαίνεις.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 7
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
