| |
Είμαι ένα πουκάμισο ξεχασμένο
σε μια παλιά κρεμάστρα
μαζί αντικρίζαμε τα άστρα
μα τώρα με 'χεις ξεγραμμένο
Ζαρωμένα τα μανίκια
τα έφθειρε ο χρόνος
αγιάτρευτος που 'ναι ο πόνος
από της αγάπης σου τα απλήρωτα τα νοίκια
Τσαλακωμένος και ο γιακάς
που έχασε το γλαυκό του χρώμα
θυμάμαι που με φίλαγες στο στόμα
στη ζωή μου αφεντεύει τώρα ο νταλκάς
Γέρασαν τα κουμπιά
βαραίνουν, φαίνεται, τις κλωστές
τις φυλλωσιές της ψυχής μου κράταγες ζεστές
μα η καρδιά μου ραγισμένη είναι πια
Τι να πει και η τσέπη
γεμάτη η καημένη τρύπες
μου έδιωχνες απ' τα μάτια τις λύπες
μα ήμουν για σένα επιπόλαιη σκέψη
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
