| |
(μια ορχηστρα ακουγεται στο βαθος της σκοινης να παιζει ενα πενθιμο κομματι
ο ηρωας στεκει μπροστα μονος με εναν προβολεα να τον φωτιζει ξαφνου η ορχηστρα
σταματα ακουγεται μονο η φωνη του ηρωα και ενα φλαουτο)
νυχτωσε παλι.
φοβαμαι την νυχτα, οχι γιατι φοβαμαι το σκοταδι αλλα να μου λειπει η βεβαιοτητα της μερας
βαρεθηκα να μετραω αστερια καθε βραδυ βαρεθηκα να ακουω την σαρκαστικη φωνη του φεγγαριου τελος ποια ολα......
ακους τι σου λεω; νυχτωσε !!!!!
(υπαρχει μια μεγαλη παυση συνοδεια του φλαουτου ειναι και ενα τυμπανο)
ακου την φωνη του δρομου.... μονο αυτη ακουω απο δω πανω
απο την αιωνια μοναξια μου απο το απεραντο του ουρανου με ορισαν αγγελο προστατη της πολης μα απο τι να την προστατεψω δεν ξερω.......
οι δεικτες του ρολογιου στην πλατεια καθε βραδυ μετραν στιγμες προς το τελος που δεν λεει να ερθει
με φοβιζει το τελος οχι γιατι δεν το εχω γνωρισει αλλα γιατι μετα δεν ξερω πως θα ειναι η νεα αρχη
(σταματα η μουσικη. ο αγγελος σηκωνεται και περπατα πανω κατω)
πρεπει να αντεξω.... εδω επανω στην ταρατσα κανει πολυ κρυο και δεν αντεχω αλλο να μετραω αστερια κουραστικα
(παιζει ενα πιανο ο αγγελος αρχιζει να τραγουδα)
ποιας μελωδιας χωρις μουσικη
τα τραγουδια ξανα θα τα πει ο καθρεφτης
κι ειναι του παθους μας γνωστη εκδοχη
τα κερια και η σιωπη και τα αιωνια πρεπει
ποιος ειναι ο κοσμος μας που ξαγρυπνα
ταξιδευει γυμνος και αλλαζει καναλια;
ποιας εποχης χανονται τα δειλινα
σε ερημα ακρογιαλια;
βραδια οκτωβρη και πανε οι ψυχες
ταξιδακι γλυκο μες σε θαλασσα πριμα
φευγουν οι ωρες με ενοχες
και μας μας περνει αργα των ονειρων το κυμα.....
(υστερα ο αγγελος εβγαλε τα ρουχα του η ορχηστρα συνεχισε να παιζει απο κει που σταματισε ο αγγελος να τραγουδα ο αγγελος πλησιασε την ακρη της ταρατσας ανοιξε τα φτερα του και χαθηκε.... το ιδιο βραδυ ο ουρανος στην μεγαλη πολιτεια εβρεξε αιμα που μυριζε γιασεμι και ειχε το χρωμα των ηλιανθων)
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
