ΔΙΑΜΑΝΤΗΣ ΠΑΠΠΑΣ
13-10-2007 @ 02:30 | Μέσα απ' τη χλώρη του βυθού βγαίνει κοχύλι
και μέσα απ' το κοχύλι η άλικη πορφύρα
ήξερα απ' την αρχή πως σ' ονομάζαν μοίρα
μα με πλανέψανε τα κόκκινα σου χείλη...
Με σακάτεψες!
::up.:: | |
sympathy
13-10-2007 @ 02:53 | Είσαι φοβερός εικονοπλάστης, Χρήστο. Τα σέβη μου! ::theos.:: | |
justawoman
13-10-2007 @ 03:24 | Αίνιγμα φυτεμένο σ' άκρια ενός κήπου
η αγάπη, κι έκρυβα τη λύση στην ψυχή μου:
η σάρκα σου είχε μυρωδιά κομμένου κίτρου
ξύπναε τη γεύση ,την οσμή ,την ορασή μου
εικονοποιητής των αισθήσεων και των αισθημάτων θα έλεγα εγώ...
έξοχος πάλι!!! | |
Μαρία Χ.
13-10-2007 @ 04:52 | Μια πλάνη είναι όλη η ζωή μας Χρήστο.. ας γράψουμε τουλάχιστον.. μήπως σώσουμε κάτι.. χρέος μας είναι.. να είσαι πάντα καλά... | |
spil †
13-10-2007 @ 06:53 | Χρήστο... ::up.:: ::up.:: ::up.:: | |
AleXandros K.
13-10-2007 @ 08:27 | Μεταφέρεις μια πολύ ωραία αίσθηση....
πολύ καλό χρήστο | |
 |
