| |
| | Μαρία (έκτη ιστορία) |  | | | Αφιερωμένο στην μαμά μου που τράβηξε τα πάνδεινα όταν ήμουν μικρή | | |
[align=center][B]Μαρία
Ιστορία έκτη[/B][/align]
Με λένε Μαρία … και όπως μου αρέσει να μου λένε όλοι, [I]είμαι μεγάλη και όχι μωρό.
[/I]
Μου είπε η μαμά μου σήμερα ότι θα μου μάθει να λέω που μένω ώστε αν ξαναχαθώ να μπορώ να το πω και να με βρούνε πιο εύκολα αν και δεν θέλω να ξανανιώσω το φόβο αυτόν, αλλά όπως είπε και ο παππούλης μου, τελικά είμαι ακόμη μωρό.
Μου έμαθε η μαμά μου σήμερα πως με λένε Μαρία και είμαι τεσσάρων , σε μερικούς μήνες βέβαια μου είπε, δεν ξέρω πόσο είναι αυτό αλλά είμαι σίγουρη πως θα μου πουν, γιατί τότε θα μου κάνουν αυτό που λένε πάρτι γενεθλίων με μια μεγάλη τούρτα και κεριά για να τα κάνω φου φου και να τα σβήσω, το ξέρω , το θυμάμαι και μου άρεσε πολύ.
Μου είπε επίσης ότι αν τύχει και ξαναχαθώ να προσπαθήσω να βρω μια καλή κυρία να της τα πω και πως μένω εδώ στο σπίτι μου στην Μελάς οδό, στον αριθμό 14, στον Κορυδαλλό. Τα είπαμε πολλές φορές για να τα θυμάμαι, αχρείαστα να είναι μου είπε και μου είπε πως πολύ με αγαπά και μου έφτιαξε και κέικ σοκολάτας η γιαγιά και έκλαιγε με λυγμούς ο μπαμπάς στο μπάνιο μα είπε πως πλένονταν και δεν ήταν δάκρυα αυτά αλλά τελικά δεν είμαι και τόσο μωρό.
Το βράδυ με έβαλε η μαμά μου για ύπνο, με πήρε αγκαλιά και μου είπε γλυκά πόσο πολύ με αγαπά και πόσο πολύ φοβήθηκε σήμερα που με έχασε για λίγο αλλά δεν με μάλωσε πολύ όπως περίμενα . Τελικά είναι πολύ καλή η μαμά μου και την στεναχώρησα σήμερα δεν το ήθελα όμως ήταν τελείως τυχαίο, είμαι μεγάλη και καλό παιδί.
Μετά ήρθε ο μπαμπάς μου και με φίλησε για καληνύχτα και η γιαγιά με τον παππού με κοίταξαν με τα μεγάλα κατακόκκινα μάτια τους και με χάιδεψαν γλυκά . Τότε δεν ξέρω γιατί αλλά υποσχέθηκα όπως κάνουν οι μεγάλοι, ότι δεν θα το ξανακάνω και χάρηκαν πολύ.
Το φως μου σβήσανε και έμεινα μόνη μου να σκέφτομαι το σοκ της σημερινής μέρας που στα αλήθεια δεν θέλω να ξανά συμβεί. Μικρό παιδάκι είμαι και εγώ και φοβήθηκα πάρα πολύ, μα δεν ήθελα να τους το πω να μην τους στεναχωρήσω ακόμη πιο πολύ, άλλωστε εγώ έφταιγα και όχι αυτοί.
Είχαμε πάει το πρωί στο μεγάλο εμπορικό κατάστημα στην μεγάλη την πόλη εκεί που τόσο μου αρέσει να παίζω και στην μαμά μου τόσο της αρέσει να πιάνει τα πράγματα εκεί και μετά να διαλέγει πιο θα αγοράσει.
Εμένα μου αρέσει στον πρώτο τον όροφο που έχει τα παιχνίδια που βλέπω στην τηλεόραση και τα βιβλία και τα CD με των ζουζουνιών την μουσική.
Μόλις περάσουμε από κει στους υπόλοιπους ορόφους η μαμά μου κάνει σαν μικρή , όλα θέλει να τα δει και για όλα με χαρά κάτι καλό έχει να πει, όμως εγώ βαριέμαι εκεί πολύ.
Έτσι τις κυλιόμενες κατέβηκα για να πάω στα παιχνίδια μιας και η μαμά μου κουβέντιαζε με τον πωλητή για ένα μεγάλο που ήθελε να πάρει καφέ χαλί.
Στον κάτω όροφο ήθελα να πάω να παίξω με τα παιχνίδια που ήταν μπόλικα χύμα εκεί για δοκιμή. Όμως αν πήγαινα και λίγο παρακάτω δεν θα ήταν και τόσο κακό να κάνω έναν όροφο μετά παραπάνω για να ανέβω με τις κυλιόμενες σκάλες που μου άρεσαν πολύ για παιχνίδι.
Βγήκα έτσι στην καφετέρια και μου μύρισε το ζεστό το κέικ της σοκολάτας που τόσο νόστιμο φαινόταν ακριβώς ίδιο με την γιαγιάς μου και η κοιλίτσα μου γουργούριζε πολύ.
Είχα χρήματα από τα ρέστα που πήρα το πρωί από τα εισιτήρια του λεωφορείο που μου τα έδωσε η μαμά γιατί το λεωφορείο έφευγε και δεν προλάβαινε να ανοίξει την μεγάλη τσάντα και μετά το μικρό τσαντάκι που βάζει τα ψιλά. Στην τσέπη μου τα έβαλε και μου είπε πως είμαι μεγάλη και μπορώ να τα φυλάξω για να πάρουμε κάτι νόστιμο να φάμε μετά.
Τώρα όμως εγώ ήθελα να φάω το κέικ έτσι πήγα στην καλή κυρία που το μαγείρεψε και της ζήτησα ένα κομμάτι .
Με κοίταξε καλά και με ρώτησε που είναι η μαμά μου και αν έχω λεφτά.
Έχω της είπα, η μαμά μου τα έδωσε γιατί είμαι μεγάλη τώρα και πρέπει να πάρω αυτή την λιχουδιά. Σκεπτική ήταν για λίγο, το βλέμμα της με τρόμαξε δεν ήθελε να μου δώσει το γλυκό, όμως είχε πολύ κόσμο που περίμενε και έτσι μου το έδωσε το κέικ και πήρε τα λεφτά μου.
Στο καρεκλάκι δυσκολεύτηκα να κάτσω όμως το έβαλα πείσμα και ήθελα πολύ να φάω το γλυκό μου και τα κατάφερα να ανέβω και τώρα σαν μεγάλη το κέικ μου τρώω.
Σκεφτόμουνα πως θα πάω στην μαμά μου σε λίγο και θα τις πως τι έκανα και με καμάρι θα με αγκαλιάσει και θα πει και στον παππού να μη με ξαναπεί μωρό.
Να μη ξεχάσω να της πω και τι παιχνίδι θα ήθελα να μου πάρει στα γενέθλιά μου και τα Χριστούγεννα και στην γιορτή μου αλλά και το Πάσχα έτσι γιατί είναι ευτυχώς πολλές οι γιορτές που μας παίρνουν δώρα και μου αρέσει πολύ.
Με αυτές τις σκέψεις η ώρα πέρασε και νύσταξα.
Έπρεπε να πάω στον όροφο πάνω από τον πρώτο που ήταν τα παιχνίδια να βρω την μαμά που ήθελε να αγοράσει αυτό το καφέ χαλί να φύγουμε γιατί κουράστηκα πήγε μεσημέρι και θα μας περιμένει η γιαγιάκα μου η καλή.
Στις κυλιόμενες τις σκάλες πήγα μα αυτές μόνο κατέβαιναν που να ήταν αυτές που ανέβαιναν ; Έψαξα πολύ όλο το μαγαζί μα δεν τις έβλεπα και έτσι ρώτησα ένα μεγαλύτερο παιδί που μου είπε πως πρέπει να βγω έξω από το μαγαζί και μετά να πάω στο δίπλα το στενό και να μπω από την άλλη πόρτα για να ξανά ανέβω στο πάνω το μαγαζί με τα παιχνίδια.
Τον ευχαρίστησα απορημένη, μα δεν κατάλαβε πως ήμουνα μόνο ένα μωρό και μου ήταν δύσκολο όλο το δρομολόγιο αυτό;
Την εξώπορτα πέρασα και στον μεγάλο δρόμο βρέθηκα , κόσμος πολύς πάνω κάτω πήγαινε και πολλά αυτοκίνητα και λεωφορεία και εγώ μόνη εκεί στην γωνία.
Μα τι μου είπε το μεγάλο το παιδί , δεν θυμόμουν ακριβώς όμως κάτι για το δίπλα το στενό μα να ήταν άραγε αυτό το σωστό ;
Τώρα φοβόμουνα πάρα πολύ, άλλο με την μαμά και άλλο μόνη μέσα στην τόση φασαρία και στον ξένο κόσμο που βιαστικός τρέχει πέρα δώθε.
Στην αρχή ο φόβος με έκανε να μη μπορώ ούτε να κουνηθώ, μετά όμως ένα δάκρυ άρχισε να με γαργαλάει στο μάγουλο και μετά άλλο και άλλο …. Δεν μπορούσα να δω από τα δάκρυα και φοβόμουνα πολύ στο τοίχο πίσω μου κόλλησα την πλάτη και περίμενα, δεν ξέρω τι.
Η κυρία η καλή που μου έδωσε το κέικ από το μαγαζί περνάει μπροστά μου βιαστική. Την πιάνω δειλά με το χέρι μου και ευτυχώς με βλέπει, τρομάζει που μόνη μου είμαι κει και με παίρνει αγκαλιά και γρήγορα με ξαναβάζει μέσα στο μαγαζί.
Με ρωτάει γλυκά πως με λένε, που είναι η μαμά, πως βρέθηκα εκεί.
Ξέρω μόνο να της πως πως με λένε Μαρία και η μαμά μου ψωνίζει ένα μεγάλο καφέ χαλί.
Μου δίνει μια πορτοκαλάδα και ένα ακόμη πιο μεγάλο κομμάτι κέικ και μάλιστα δεν μου ζήτησε λεφτά γιαυτά, στιγμή δεν με αφήνει από τα μάτια της και μετά από λίγο έρχεται η μαμά μου δακρυσμένη και σαστισμένη και με βουτάει στην αγκαλιά της και με φιλά.
Τι μου έκανες παιδάκι μου, τι, με ρωτάει, Δεν με νοιάζει που μέσα στο κλάμα της μου φωνάζει με νοιάζει μόνο που με έχει αγκαλιά και δεν θέλω να βγω από κει, μόνο εκεί νοιώθω σιγουριά.
Ευχαρίστησε την καλή μαγείρισσα και εκείνη με φίλησε γλυκά και με αποχαιρέτησε.
Στο σπίτι η μαμά ο μπαμπάς ο παππούς και η γιαγιά είχαν συμβούλιο σήμερα το απόγευμα για τα καμώματά μου όπως μου είπαν και η απόφαση βγήκε να μου μάθουν καταρχήν πως δεν φεύγουμε ποτέ από το χέρι τους ή μακριά τους και πως πρέπει να ξέρω πως με λένε που μένω και το τηλέφωνό μας,
Ξέχασα μέσα στην σαστιμάρα μου απόψε να κάνω την προσευχή μου , Χριστούλη μου σε παρακαλώ κάνε με γρήγορα μεγάλη, βοήθησέ με να μη ξανά ξεχαστώ και χαθώ και να μη τους ξαναστεναχωρήσω αλλά προπάντων να μη ξανά φοβηθώ, [B][I]η φίλη σου Μαρία[/I][/B].
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | Αγγελική Δ. Π. | | | |
|
agrampeli
21-10-2007 @ 06:46 | Ξέχασα μέσα στην σαστιμάρα μου απόψε να κάνω την προσευχή μου , Χριστούλη μου σε παρακαλώ κάνε με γρήγορα μεγάλη, βοήθησέ με να μη ξανά ξεχαστώ και χαθώ και να μη τους ξαναστεναχωρήσω αλλά προπάντων να μη ξανά φοβηθώ, η φίλη σου Μαρία.
θα το ξαναδιαβάσω αυριο κλεινουν τα μάτια μου τώρα ::yes.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
