| |
| | Πλατεία Απονίας, ώρα 11.11 |  | | |
Πλατεία Απονίας. Ώρα 11.11
Αναμένω
Γιατί τώρα είναι που θα περάσει
Το κορίτσι το εικοσάχρονο
που δε φορά μαύρο μπουφάν, όπως όλοι οι υπόλοιποι,
ούτε καν καφέ
αλλά γαλάζιο
τόσο έντονο
που κάνει τα μάτια να τσούζουν
Αναμένω
Παγερή χειμωνιάτικη μέρα
Τουρτουρίζω
Ο αέρας σφυρίζει στις σπασμένες πύλες των κοπτήρων μου
Η ραχοκοκαλιά μου καμπύλο βέλος
που δείχνει την κόλαση
Τουρτουρίζω
Τρέμω
Είμαι άρρωστος
Τον τελευταίο καιρό
Όχι δεν ξέρω πόσο ακριβώς
Πέντε χρόνια
Πέντε λεπτά
Τόσο άρρωστος που δεν ορίζω πια
που τελειώνει η ζωή
και που αρχίζει η αυταπάτη
ή το αντίθετο
Πραγματικότητα - ζωή - ανάσα
στα νεφελώδη μάτια μου όλα τρικλίζουν
όλα θολά αντιφεγγίσματα απόγνωσης
γιατί όλα ξεκινούν από πληγή
πηγή της βαθιά-βαθιά μέσα μου
πληγή που ο καιρός ο τόσος
κατέστησε αδύνατο τον ακριβή εντοπισμό της
Ο κόσμος μερμηγκιάζει στα μάτια μου
πάει κι έρχεται μηχανικά
άνθρωποι σερνάμενοι
ο καθείς από την έννοια του
τυφλό κι αδύναμο το πλήθος
Τυφλούπολη, Πλατεία Απονίας, Ώρα 11.11
κι όπου να' ναι, όπου να' ναι θα περάσει
το κορίτσι με το εκτυφλωτικά γαλάζιο σύννεφο
-ήθελα να πω, μπουφάν-
Μες στη θολούρα του κατακρεουργημένου μου μυαλού
διακρίνω για πρώτη φορά
τον κόσμο σε όλη του τη γύμνια
Δεν είναι παρά ένα απλό εργοστάσιο
Περνούν οι εργοδότες με τις μερσεντές
Βαδίζουν οι εργάτες με τα πόδια
Γυρίζουν τα γρανάζια, κινούνται οι μηχανές
και, φυσικά, αναπόφευκτα,
τα λύματα χύνονται σε
μια πρώην θάλασσα
νυν βόθρο
Πλατεία Απονίας... ή αλλιώς "Ο Βόθρος"
κι εγώ είμαι στον τόπο μου
γιατί το σύστημα-εργοστάσιο με ξέρασε
και δε με θέλει πια κανείς
όλοι εύχονται να' μουν νεκρός
ανύπαρκτος
εκτός βέβαια απ' αυτούς που διασκεδάζουν να με σκοτώνουν
μέρα τη μέρα, ώρα την ώρα
Είναι αυτό που λέμε "έπιασες πάτο"
Μετά τι κάνεις
Όλοι λένε "ανεβαίνεις"
μα εγώ λέω θα τον τρυπήσω τον πάτο
και θα παώ στο διάολο
-Τρέμω-
εκεί τουλάχιστον θα 'χει ως λένε πολλή ζέστη
και τα διαβόητα φριχτά μαρτύρια
θα μου χαρίσουν πόνο ντούρο, αληθινό
όχι σαν αυτόν που νιώθω τώρα
τον υπόκωφο
που κάνει το κορμί
να μοιάζει ολάκερο τεράστιο απόστημα
-δε σπάει, δε σπάει, δε σπάει
με τίποτα-
Όμως...
Υπάρχει το κορίτσι
το εικοσάχρονο
με το τσουχτερό γαλάζιο σύννεφο
ώρα 11.11 - θα 'ρθει όπου να' ναι-
λέω λοιπόν να συγκεντρώσω τις δυνάμεις μου
κουτσά-στραβά να την ακολουθήσω
-δε μοιάζει το περπάτημά της
με ήχο άψυχο του μηχανήματος
Βλέμμα βαρύ, μπρος στυλωμένο
κι όχι νοσηρό γραναζιού γύρισμα
Θα μαζέψω δυνάμεις
ναι
θα την ακολουθήσω
ναι
γιατί αυτή περαστική είναι
ναι
από αυτό το εργοστάσιο
κάπου α λ λ ο ύ πάει
κάπου
κάπου αλλόκοσμα. . .
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 11
Στα αγαπημένα: 3
| | | | | | | |
| | | |
|
Σελίνα
15-11-2007 @ 12:09 | καλώς όρισες κι από μένα
όμορφα γράφεις .. | | Jorlin
15-11-2007 @ 12:17 | Καλώς σας βρήκα κι ευχαριστώ!
Εδώ και δυο τρεις μέρες είναι που ανακάλυψα αυτό το ονειρεμένο site και μπαίνω όσο πιο συχνά μπορώ!
Θα γνωριστούμε στη συνέχεια και θα λάβετε και δικά μου σχόλια!
::smile.:: | | Γιώργος_Κ
15-11-2007 @ 13:03 | Α Ρ Ι Σ Τ Ο Υ Ρ Γ Η Μ Α !!!!!!!!!!!!!! τίποτα παραπάνω από αυτό... | | artista_k
15-11-2007 @ 13:14 | Δεν ήξερες, δεν ...ρώταγες για το site; Καλώς ήρθες, μόλις κόλλησες!!! | | h v maverick
15-11-2007 @ 15:17 | Ω!! Πολύ καλό. Καλη αρχή. Καλως ήρθες | | ΕΛΠΗΝΟΡΑΣ
15-11-2007 @ 15:26 | ::theos.:: ::yes.:: ::theos.:: | | ΝΤΕΡΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ
17-11-2007 @ 01:41 | Καλως μας ορισες. Η γραφη σου υπεροχη...Τα σεβη μου !!!!! | | Jorlin
17-11-2007 @ 11:09 | ::blush.:: | | Alchemist
04-12-2007 @ 16:58 | Είναι πραγματικά φοβερό ποίημα! ::naugh.:: Θα το κάψουμε μια μέρα αυτό το εργοστάσιο, θα το γκρεμίσουμε και θα το ξαναχτίσουμε απ' την αρχή για να δουλεύει γιαυτούς που δουλεύουν... Venceremos!
To akoloutho emoticon den ehei kammia shesi apla ithela na to valo... ::scare.:: | | seizeTHEday
13-12-2007 @ 01:29 | Πολύ καλό.
Να συνεχίσεις... | | tsiailisworld
14-05-2008 @ 13:54 | γουστάρω πολύ τα μακροσκελή ποιήματα, δείχνουν δείκτη νοημοσύνης υψηλό | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
