| |
Λένε για αυτή τη λίμνη που θαυμάζεται
Ότι στιγμές-στιγμές φουντώνει κι ανταριάζεται
Για αυτό δεν κολυμπούνε πια μες τα νερά της
Βούτηξε, λένε, κάποιος άγνωστος διαβάτης
Και βρήκε μες τα βάθη της κοχύλι
Το πήρε κι έφυγε για πάντα από κοντά της
Της έμειναν οι κύκλοι που απλώνουν
Κι οι μνήμες του κορμιού που τη φουντώνουν
Κι ένα κοχύλι απουσία στην καρδιά της
Για αυτό δεν κολυμπούνε πια μες τα νερά της
Ένα φουρτούνιασμα οι κύκλοι της που απλώνουν
Κι ένα τρικύμισμα η καρδιά της κάθε δείλι
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
