stixoi.info: Ροζ

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	131547 Τραγούδια, 269637 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

Ροζ

[I][B][align=center]ΡΟΖ

Δυο στάλες δάκρυ και δυο χαμόγελα, γεμάτα με πίκρα
δύο γλυκόλογα και τρεις κουβέντες σου για τα παλιά
ποιος θα μου το ‘λεγε, πως θα κουβάλαγα τόση ξεφτίλα
άστατες μνήμες των τόσων ανθρώπων που ήρθαν κοντά;

κι αν με πλησίασαν ή άλλοι μ’ αρνήθηκαν, δε λογαριάζω
ρίχνω τα μάτια μου μήπως τα χνάρια μου ν’ ακολουθάς
και στα λασπόνερα τώρα όπου βρίσκομαι, όλο βουλιάζω
μες στα βροχόνερα πνίγεται η αγάπη μου, τι με κοιτάς;

σύρε στο διάβα μου κι έλα σιμά μου να σε κεράσω
πόνο και δάκρυα, μνήμες που έκαψα, ν’ αναστηθείς
το ‘πε μι’ αγάπη μου, ένα ροζ όνειρο που ‘χα να πιάσω
από τα σύννεφα έπεσε κι έσκασε στη γη που πατείς

σύρε τα πόδια σου, πάνω του ανέβα και σύνθλιψέ το
έλα στα γρήγορα, αχ μη το λυπάσαι, το ξέρω μπορείς
κάθε μι’ αγάπη από σφάλμα γεννήθηκε, πανάθεμά το
κι όταν θα λιώσει, τα χνώτα σου κάλυψε μα πίσω μη ‘ρθεις

δεν περιμένω λοιπόν την Άνοιξη, να φύγω απ’ το σπίτι
σε μια κλωστή η ζωή πάντα κρέμεται τα βράδια νωρίς
κι όταν η ώρα αγγίξει το λιόγερμα και φτάσει το δείλι
είναι που τ’ άστρα, δεν έχει πια νόημα αν πάλι τα δεις

ξέρεις, θα λείπει μια φέτα απ’ τα σπλάχνα που ‘ναι δική σου
μέσα στα χέρια σου την τοποθέτησα, μ’ ένα φιλί
κι έτσι τη βάπτισα, όπως θα βάπτιζα και τη ζωή σου
πήρε το χρώμα που τόσο αγάπησα γιατί ήσουν εσύ.

γιώργος_κ[/align][/B][/I]


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 12 Στα αγαπημένα: 0


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Συναισθήματα - Εικόνες,Έρωτας & Αγάπη Ομάδα Ελεύθερος στίχος - Ποίηση

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

Helene52 27-01-2008 @ 06:59	::love.:: ::yes.:: ::theos.::
poetryf 27-01-2008 @ 07:05	ξέρεις, θα λείπει μια φέτα απ’ τα σπλάχνα που ‘ναι δική σου μέσα στα χέρια σου την τοποθέτησα, μ’ ένα φιλί κι έτσι τη βάπτισα, όπως θα βάπτιζα και τη ζωή σου πήρε το χρώμα που τόσο αγάπησα γιατί ήσουν εσύ. ::yes.:: ::theos.::
Γιώργος_Κ 27-01-2008 @ 07:06	Δεν έχω κουράγιο να πω, παρά μόνο ένα ευχαριστώ ::cry.::
ORLANDINA 27-01-2008 @ 07:24	πονεμενος και σημερα.... ::cry.:: ::sad.::
treloutsiki!! 27-01-2008 @ 08:19	εχεις τα ψυχολογικα σου κι εσυ ε??σε νιωθω.. ::hug.:: ::yes.::
elena351 27-01-2008 @ 08:28	::hug.:: ::love.:: ::theos.::
marakos1948 27-01-2008 @ 08:43	καλό αλλά βγες απ το καβούκι σου ::yes.::
dragoste 27-01-2008 @ 09:19	::yes.:: Πολύ όμορφο!
sylia_218 27-01-2008 @ 10:38	Ωραίο χρώμα το ροζ ειδικά για τα όνειρα...Αν κι εμένα συνήθως τα ονειρά μου έχουν το χρώμα των ματιών του.Πολύ όμορφο το ποίημα σου.Μακάρι τα όνειρα του καθένα νά πάρουν το χρώμα που θέλει και να γίνουν παραγματικότητα... ::love.:: ::hug.:: ::kiss.::
primavera 27-01-2008 @ 12:12	δεν περιμένω λοιπόν την Άνοιξη, να φύγω απ’ το σπίτι σε μια κλωστή η ζωή πάντα κρέμεται τα βράδια νωρίς κι όταν η ώρα αγγίξει το λιόγερμα και φτάσει το δείλι είναι που τ’ άστρα, δεν έχει πια νόημα αν πάλι τα δεις άψογο!!!!!! κι ας πονάει ::wink.:: ::kiss.::
Γιώργος_Κ 27-01-2008 @ 12:15	Πονάει παραπάνω κάθε μέρα που περνάει ... και δε γυρνάει διάολε! ::angry.:: Σας ευχαριστώ όλους! ::hug.::
Ναταλία... 27-01-2008 @ 13:47	Πολλά απο τα γραπτά σου ττοξέυονται στα ύψη ::yes.:: ::up.:: ::theos.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο