MARRTIN
23-02-2008 @ 14:08 | Πολύ καλό ::naugh.::
Καλημέρα | |
Helene52
23-02-2008 @ 14:21 | Υ π έ ρ ο χ ο !!! ::up.:: ::yes.:: ::up.:: | |
Θεοδώρα Μονεμβασίτη
23-02-2008 @ 15:38 | Γιατί άραγε στήθηκε όλο αυτό το παιχνίδι της ζωής; Ακούω γνώμες...
Aν δούμε τη ζωή με το βλέμμα ενός παιδιού είναι σίγουρο ότι θα την δούμε πιο αντικειμενικά απ' ότι την βλέπουμε σαν μεγάλοι, όσο δηλαδή σοβαρά της αρμόζει. Έτσι λέω εγώ.
Αν υποθέσουμε ότι όλο αυτό που συμβαίνει δεν είναι παρά ένα καλά σκηνοθετημένο σενάριο...
...τι έχει αξία; Γιατί ζούμε όλο αυτό το θέατρο;
Γιατί άλλες φορές νιώθουμε σοβαροί κι άλλες όχι;
Έχει σημασία η στάση μας; Ή όχι;
Εγώ λέω ότι σίγουρα έχει... Ίσως είναι το μόνο που θα έχει τελικά σημασία, όταν το σκηνικό "μαζευτεί" για να ανακυκλωθεί...
Τι λέτε; | |
velico
23-02-2008 @ 15:39 | Η στάση μας!
καλά το είπες...όχι μόνο έχει σημασία αλλά μπορεί να ανατρέψει κιόλας!
άσε που όλο αυτό το σκηνικό είναι "η στάση τους"
...λέω | |
Θεοδώρα Μονεμβασίτη
23-02-2008 @ 15:54 | Ναι, velico, γιατί όλα περνάνε και αν δεν είχε σημασία ούτε η στάση μας απέναντι στα γεγονότα τότε δεν θα είχε αξία η ζωή. Λέω...
Μου διαφεύγει κάτι; Όχι. ::wink.::
Όμως γιατί το ξεχνάμε και βλέπουμε τη ζωή με τραγικό τρόπο; | |
μαρίλλη
23-02-2008 @ 15:47 | Ξέρεις τι λέω Θεοδώρα?πως τα πράγματα είναι πιο απλά τις περισσότερες φορές δε ξέρω αν σα μεγάλοι τη ζωή τη βλέπουμε τόσο σοβαρά όσο της αρμόζει.Μάλλον το βλέμμα ενός παιδιού κρίνει ορθότερα ,καθαρότερα και όλα τα καλά σε υπερθετικό βαθμό τα ζει.
Εμας τους μεγάλους μας γυροφέρνει η σκοτεινιά | |
Θεοδώρα Μονεμβασίτη
23-02-2008 @ 16:22 | Ναι, μαρίλλη και μπαινοβγαίνουμε σε αυτή τη σκοτεινιά.
Πότε ξαναγινόμαστε παιδιά και γελάμε με όλα
και πότε ξανασοβαρεύουμε ξαφνικά και όλα σκοτεινιάζουν.
Όμως γιατί το παθαίνουμε αυτό;
Δεν θα έπρεπε όσο περνούν τα χρόνια να αποκτούμε πείρα;
Θα έπρεπε. Όμως δεν γίνεται αυτό. Αντιθέτως...
Γιατί άραγε; Τι λέτε;
διάβασα τι γράψατε... μαρίλλη στις 02:01, velico στις 02:11
... ωραία η κουβεντούλα μας απόψε... | |
μαρίλλη
23-02-2008 @ 16:01 | Την αποκτούμε εκ των πραγμάτων.Ξέρεις παίζει ρόλο λέω εγώ ο τραπεζίτης που μας δίδαξε πως να τη χειριζόμαστε.
Αποταμιεύοντάς της εισπράττοντας το τόκο ή σπαταλώτας τη σε κεφάλαια ρισκάροντας να χάσουμε και την αρχική μας κατάθεση | |
velico
23-02-2008 @ 16:11 | Συναισθηματική αστάθεια...ανθρώπινα πάθη...κατάλοιπα...
άνθρωπος, όχι Θεός....
γιαυτό | |
ΛΙΑ
23-02-2008 @ 21:57 | Ειλικρινά δύκολη η ερώτηση σου πάντως θα σου απαντήσω όπως τη βλέπω εγώ τώρα τη ζωή, γιατί την είδα και τραγικά και σκοτεινά μα και χαρούμενα, πιστεύω πως ζωή είναι οι επιλογές μας, ανάλογα με το τι επιλέγουμε,γευόμαστε και το αποτέλεσμα, άλλοτε τραγικά, άλλοτε χαρούμενα... Όλες οι επιλογές μας δεν είναι σωστές γιατί αλλιώς θα λεγόμασταν θεοί και όχι άνθρωποι, και τα λάθη πολύτιμα μας θυμίζουν τα σωστά...Πάντως δεν νομίζω αυτό που ζούμε είναι κάποιο προπαρασκευασμένο σενάριο και ούτε τα παιδιά τη βλέπουν αντικειμενικά απλά πιο ανέμελα, πιο αθώα... Η αποταμίευση που λέει η μαρίλλη μου θυμίζει τα απωθημένα, κάθε στιγμή που περνά είναι πολύτιμη και δεν πρέπει να μένει ανεκμετάλλευτη κι αν καμιά φορά ο πόνος και η θλίψη μας κλέβουν κάποιες από αυτές τις στιγμές είναι για να μας διδάξουν και να μας γεμίσουν δύναμη ξανά να σταθούμε στα πόδια μας, απλά από μας εξαρτάται μέχρι πόσο θα το τραβήξουμε... Η ζωή μου έμαθε να μετανιώνω για όσα δεν πρόλαβα να κάνω και όχι γι' αυτά που έχω ήδη κάνει... Κι είναι σημαντικό να μπορείς να πεις όταν φτάνεις προς το τέλος της ζωής σου ότι τελικά "εγώ χόρτασα. Ένα χειμώνα αγάπη. ΄Μια άνοιξη ελπίδα. Κι ένα καλοκαίρι προοπτικές... Εγώ, η ξεγραμμένη. Χρειάστηκε να ξεγραφτώ, για να μπορέσω και να συμμορφοθώ και να αγαπήσω και να ανταποδώσω και τα πάντα. Εγώ. Όχι πια ορφανή. Γεμάτη. Επαρκής. Μισοσίγουρη. Και "ωραία" 'οπως με ήθελα..." Μαλβίνα Κάραλλη... | |
kleisto parathyro
23-02-2008 @ 23:24 | ΛΙΑ ειπε:πιστεύω πως ζωή είναι οι επιλογές μας.
Λεω:Ειμαστε οι επιλογές μας.(ελευθερη βούληση)
Θεοδώρα ειπε:"Δεν θα έπρεπε όσο περνούν τα χρόνια να αποκτούμε πείρα;
Θα έπρεπε. Όμως δεν γίνεται αυτό. Αντιθέτως...
Γιατί άραγε;"
Λέω: Πείρα αποκτούμε,σοφότεροι δεν ξέρω αν γινόμαστε μέσα απο τίς εμπειρίες μας.
αυτά πρός το παρών
| |
Θεοδώρα Μονεμβασίτη
24-02-2008 @ 03:45 | ναι, σοφία... τη λένε την ψυχολογική πείρα αλλά είναι μεγάλη λέξη... μεγάλη... | |
ΛΙΑ
24-02-2008 @ 03:57 | Σοφία... για να την έχεις θα πρέπει καρδιά και λογική να συμβαδίζουνε μα συνήθως ένα από τα δυο υπερτερεί... ::smile.:: | |
kleisto parathyro
24-02-2008 @ 05:18 | ΛΙΑ:"Σοφία"... για να την έχεις θα πρέπει καρδιά και λογική να συμβαδίζουνε μα συνήθως ένα από τα δυο υπερτερεί"
Το πιό απ'τα δυό υπερτερεί μετά απο εμπειρίες έχει σημασία.
-Ναί έτσι ειναι συνήθως. ενα απ'τα δυό υπερτερεί.
Μόνο όταν γίνουν ενα γίνεσαι σοφος.
πολύ μεγάλη λέξη όντος Θεοδώρα.
Χωρίς πείρα -τα παιδιά- υπερτερεί πλήρως η καρδιά.
Αλλοίμονο όμως σ'αυτόν που αποκτά εμπειρίες και παραμένει
μωρό(ς).και αλοίμονο άν καί πάλι πρός το τέλος του ξε-μωραθεί.
Είπα σοφότεροι δεν ξέρω ...κ.λ.π.όμως πείρα αποκτούμε-ειναι η ζωή-και κατά τη διάρκειά της χρονικής περίοδου (της ζωής μας) γινόμαστε σοφότεροι.
σοφος=ςοφοσ=ως φως. οχι φως,αλλά σα-φως.αλλά και εως-φόρος (ο φέρων το φως).καί φώσ-φορος
πολλά ειπα. | |
TAS
24-02-2008 @ 11:07 | το μυστικό σε διαπερνά στο ρίγος μιας αλήθειας .. | |
isidora
24-02-2008 @ 12:34 | περνά το όνειρο ξυστά στις ράγες της συνήθειας
το μυστικό σε διαπερνά στο ρίγος μιας αλήθειας.
::hug.:: | |
Θεοδώρα Μονεμβασίτη
16-03-2008 @ 14:38 | arxagelos 16-03-2008 @ 16:56 πολυ πολυ καλο ::yes.::
velico 16-03-2008 @ 21:06 ::smile.:: ::wink.::
TAS 16-03-2008 @ 22:20 Κλέβει το αίμα δύναμη απ' το μικρό σπαθί | |
 |
