| |
Εγώ το ζώον πίστευα πως,όταν έρθει η ώρα,
όταν περάσει η ατέλειωτη μαθητική μου μπόρα
και βάλω την κουλούρα μου στα καστανά μαλλιά μου,
θα έχω πια τον άντρα μου,τέρμα τα βάσανά μου.
Αμ δε,βλακείες έλεγα,βλακεία η κάθε λέξη.
Απόδειξη;Πρωί-πρωί και πριν ακόμα φέξει,
τι ώρα να 'ναι, κάπου εκεί γύρω στις 5 με 6,
θα σηκωθεί ο κύριος να πάει να δουλέψει.
"Ε,και;",θα πεις,"και τι
μ'αυτό;".Τι λες;Εμένα ρώτα!
Πρέπει να σηκωθώ στις 3,να φτιάξω αυτήν την κότα
που μου 'χει δώσει αποβραδίς,κι ύστερα παντελόνι,
πουκάμισο και σώβρακο να του 'χω στο σεντόνι.
Εντάξει, το σακάκι του μονάχος το φορούσε.
Φαϊ για τρεις παρακαλώ, γιατί όταν θα γυρνούσε,
όλο και κάποιο φίλο του θα μου 'φερνε για ούζο.
Φεύγοντας μ'άφηνε εκεί, μες στη βρωμιά να σκούζω!
Έπρεπε να οργανωθώ, αρχίζω να το χάνω...
Να γράψω κάπου γρήγορα αυτά που 'χω να κάνω.
Ψώνια,δουλειές,μαγείρεμα και του σπιτιού τη λάτρα.
Σκουπίζοντας σκεφτόμουνα:"Γιατί έφυγα απ'την Πάτρα;"
Μπορεί να 'χα της μάνας μου τις άγριες τσιρίδες,
αλλά μ'αυτήν θα έμενα κι όχι με κατσαρίδες!!!
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
