Ένα τραγούδι γιά κάτι παιδιά που το πνεύμα των χριστουγέννων και ο ʼγιος Βασίλης δεν τους επισκέφτηκε ποτέ...
Πές εκείνο το τραγούδι
του ελεύθερου λόγου
στη ζώνη της ζωής σου που μιλάει
καθώς μένεις μονάχος
με τη σκέψη σου
ο εαυτός σου εύκολα σε ξεγελάει
πές εκείνο το τραγούδι
που θα δώσει βοήθεια
ένα αύριο καλύτερο να γίνει
ένα σήμερα πιό προσιτό να μείνει
σκέψου εκείνες τις ψυχές
που δεν έχουνε παρόν...
Γιά του τέλους το τραγούδι
να μη ξαναμιλήσεις
γιά τα παιδιά που είναι εντός μου
να μη ξαναρωτήσεις
γιά λίγη αγάπη πρός τους άλλους
να μη νιώθεις ντροπή
δεν ξέρεις αύριο
αν προλάβεις το πρωί..
φωτιά πολέμου σε καίει
σαν σφαίρα πληγώνει η σιωπή
και πάλι άνεμος φυσάει αλλαγής
και της δικιάς σου
της βουβής συναλλαγής
ʼνοιξε το βήμα σου
και τρέξε πιό κοντά τους
ενός άλλου θεού ψυχές να ξαναδείς
πές το τραγούδι
που θα ήθελαν ν' ακούσουν
κάντο βροχή
γιατί σ' εκείνα μόνο ανήκει
ένα χαμόγελο παιδιού μη ξανασβήσει
μη γίνει έρευνα
και φτάσει στη σελήνη
μη γίνει εύκολο παιχνίδι
του θανάτου...
ένα χαμόγελο παιδιού να μη χαθεί
όλοι μαζί μπορούμε
να παλέψουμε γι' αυτό
όλοι μαζί να ζήσουμε
σαν άνθρωποι ξανά
στούς αγγέλους τα φτερά
να ξαναβγούνε...
