| |
Αστέρι που δεν έσβησες πότε από τον ουρανό μου,
αστέρι φωτεινό ολότελα δικό μου.
Τραγούδι που τραγουδήθηκε σε κάθε ροδαυγή,
και έφερε γαλήνη σε κάθε μου πληγή.
Ο αφρός τις θάλασσας κατά κόκκινος αιματοβαμμένος,
κι ο ουρανός κατάμαυρος στεναχωρημένος.
Κυνήγησα τη συννεφιά να δω που είναι το φεγγάρι,
και του έγραψα να έρθει να μας πάρει.
Ο πόνος ξεθάφτηκε από τον αιώνιο ύπνο,
την εκδίκηση προσκάλεσε για δείπνο.
Μα μια πεταλούδα έσβησε όλα τα αισθήματα τις θλίψης,
πράγματα που εσύ ποτέ δεν θα αγγίξεις.
Μια φωτιά που μου άναψε το περπάτημα του άνεμου,
γιατί να μην μπορώ να το απολαύσω θεέ μου.
Ένα φιλί στο κέντρο όλης της ηδονής,
να γίνω ένα με το φως τις ροδαυγής.
Κλιμακωτός ο ήχος μέσα στην σιωπή του τρόμου,
ταξιδεμένη μια σκιά που καταπίνει το φως όλου του δρόμου.
Νύχτα στης μαγεμένες αυλές τον όνειρον,
πέρα από την φαντασία όλον τον νεκρικών κλήρων.
Μια ευχή που έκανα με σκοπό να σε μαγέψω,
μικρο σμαράγδι του ουρανό απόψε θα σε κλέψω.
Μια προσευχή που έκανα πριν πέσω στο σκοτάδι,
η ευχή μου ερμηνεύτηκε από ένα χάδι.
Αστέρι μου για πάντα θα φωτίζεις τον γκρίζο ουρανό μου,
λουλούδι που άνθισες και ανθίζεις στον αγρό μου.
Τραγούδι που τραγουδήθηκες σε λύπες και χάρες,
κορίτσι μου γλυκό που πραγματοποιείς όλες μου τις ευχές.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
