Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
131961 Τραγούδια, 269739 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Δεν υπάρχω, νύχτωσα
 καλό μας μήνα!!!!!!
 
[B][align=center][font=Comic Sans MS]Κι αν πάλι αγνάντεψα τον ουρανό σου, μη χαρείς
δεν υπάρχω, νύχτωσα.
Θωρείς τις γρίλιες της ψυχής μου πως σφαλίσαν;
Είναι το γράμμα προς εσένα αλλιώτικο , νοσταλγικό.
Είναι που δεν είμαι πια το παραμύθι σου
να ταξιδέψω κάθε ηδονή μου στη δική σου.
Κι έτσι το τσιγάρο έγινε σύννεφο, γέρασε πρόωρα *
γέρασε πρόωρα κι αυτό μαζί με εμένα.
Κι είναι το γράμμα τούτο που με θλίβει
βουνά από αισθήματα που καλπάζουν μακριά σου
στον φόβο μην τυχών τα αναγνωρίσεις.
Μα εκείνο είναι άψυχο,
ναι, κι όμως το γράμμα μου είναι άψυχο,
άτολμο, άχρωμο, αλλιώτικο.
Αλλιώτικη η σκοπιά της μπόρας
όταν είσαι από κάτω της και βρέχεσαι
και όταν την βλέπεις απ’ το παράθυρό σου
και δεν σε αγγίζει.
Η πορσελάνινη μορφή μου θρυμματίστηκε,
δεν υπάρχω, τίποτα από εμένα τώρα δεν αντέχει.
Τα ατέρμονα φιλιά μου έστειλα με τον άνεμο
μα είναι μακρύ το ταξίδι της απόστασης ως τα δικά σου.
Δες τώρα, μαράθηκε η αγάπη μας, έσβησε κάθε χνάρι...
Μόνον η πένα για την κιθάρα της καρδιάς απέμεινε
και ψιθυρίζω κάτι νότες μα όλο και ξεχνάω το τραγούδι,
ίσως γιατί ποτέ δεν μου το έμαθες,
ίσως γιατί τώρα είναι αργά για να το μάθω,
νύχτωσα σου το’ πα; Δεν υπάρχω πια.. [/align][/B]


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 7
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες,Αναμνήσεις & Βιώματα
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

κι ας ήταν μια φορά να δεις μικρέ μου φουκαρά πως μαλακώνω σαν δε μου μιλάς σκληρά.
 
aprobleptos
01-06-2008 @ 00:50
Η πορσελάνινη μορφή μου θρυμματίστηκε,
δεν υπάρχω, τίποτα από εμένα τώρα δεν αντέχει.
Τα ατέρμονα φιλιά μου έστειλα με τον άνεμο
μα είναι μακρύ το ταξίδι της απόστασης ως τα δικά σου.

Υπέροχη! γραφη & στιχος! ::hug.:: ::up.::
χρηστος καραμανος
01-06-2008 @ 01:42
Η πορσελάνινη μορφή μου θρυμματίστηκε,
δεν υπάρχω, τίποτα από εμένα τώρα δεν αντέχει!!!!
ΠΟΥ ΠΑΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΒΡΙΣΚΕΙΣ ΤΕΤΟΙΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ!ΜΠΡΑΒΟ ΣΟΥ!!ΕΙΣΑΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΥΣ ΜΟΥ ΠΟΙΗΤΕΣ!!!
το κορίτσι του Μαι
01-06-2008 @ 02:17
για μας εδω υπαρχεις,μ'αυτα τα υπεροχα σου ::up.::
να'σαι καλα και καλο μηνα να εχεις ::hug.::
ΝΙΚΟΣ P
01-06-2008 @ 02:21
::up.:: ::up.:: ::up.::
AndreasChristodoulou
01-06-2008 @ 02:53
οι στιχοι σου αγγιζουν την καρδιά μου
για αλλη μια φορά

με συγκίνηση σε ευχαριστω
νασαι καλα
Κατσοράκι
01-06-2008 @ 04:20
ΑΠ το ποιημα σ κανεις μπορει να διακρυνει πολυ καλες εικόνες~ μπράβο πολύ καλο! ::yes.:: ::theos.:: ::up.::
Helene52
01-06-2008 @ 04:47
Η πορσελάνινη μορφή μου θρυμματίστηκε,
δεν υπάρχω, τίποτα από εμένα τώρα δεν αντέχει.
Τα ατέρμονα φιλιά μου έστειλα με τον άνεμο
μα είναι μακρύ το ταξίδι της απόστασης ως τα δικά σου.
Τα λόγια είναι περιττα εξάλλου τα είπαν όλα !!!
Το μόνον που μένει είναι ::theos.:: ::theos.::
Καλό μήνααα ::hug.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο