Ναταλία...
15-07-2008 @ 04:07 | Μια βδομάδα πάει που λείπεις
απ τη ζωή κι από τον κόσμο.
Μαδάω με πόνο τη λεβάντα,
ποτίζω κλαίγοντας το δυόσμο.
Κι εσύ μικρέ μου παιχνιδιάρη
Κρυφοκοιτας απ το φεγγάρι........
Να ζείς να τον θυμάσε ::yes.:: ::angel.:: | |
Jorlin
15-07-2008 @ 06:19 | Πολύ τρυφερό... ::love.::
Λυπάμαι... | |
Maria Olsen
15-07-2008 @ 07:42 | Πολύ συγκινητικό... ::sad.:: | |
νετη541
15-07-2008 @ 09:31 | πιο πικρός πάντα ο θρήνος για τις πιο γλυκές θύμησες! Απίστευτος κι αβάσταχτος... το ξέρεις, και το ξέρω κι εγώ. Έχεις δίκιο όμως να ξέριες, μας βλέπουν ακόμα.... | |
χρηστος καραμανος
15-07-2008 @ 10:03 | Μια βδομάδα πάει που λείπεις
απ τη ζωή κι από τον κόσμο.
Μαδάω με πόνο τη λεβάντα,
ποτίζω κλαίγοντας το δυόσμο.
Κι εσύ μικρέ μου παιχνιδιάρη
Κρυφοκοιτας απ το φεγγάρι........
Η ΣΥΓΚΙΝΗΣΗ ΣΕ ΠΛΗΜΜΥΡΙΖΕΙ!!! ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | |
spil †
15-07-2008 @ 14:06 | ::sad.:: ::up.:: ::up.:: | |
ka ti na
16-07-2008 @ 04:49 | νιώθω άβολα όταν διαβάζω τέτοια ποιήματα..
πάντως εκφράζεις πολύ όμορφα τη λύπη σου,
μεταδίδεις συγκίνηση...
::smile.:: | |
NIK-TSIK
29-07-2008 @ 12:09 | γκρρρ...τορμάζωωω...και διαβάζω του Yalom το:Αφήνοντας πίσω τον φόβο του θανάτου...μπρρρρ ::oh.:: ::lost.:: | |
poetryf
15-08-2008 @ 00:29 | ::cry.:: Αφοπλιστικά συγκινητικό...
Όπως μόνο εσύ ξέρεις...
Σε περιμένω με καινούρια δημιουργία, μην αργήσεις... ::hug.:: | |
 |
