| |
Σταυροφόρος
Τρίβω της παλάμες μου να φύγει ο ιδρώτας...
Δεν κάνει πολύ ζέστη αλλά η αγωνία... στο κατακόρυφο.
Στο πρώτο παιχνίδι δεν είμασταν προετοιμασμένοι στο σκληρό παιχνίδι.
Ξέφυγαν 6-0 στην αρχή και μετά άντε πιάστους.
Κι όμως παραλίγο να το γυρίσουμε το ματς.
Τελείωσε από χρόνο.
13-12 και πανηγυρισμοί γύρω από το κόρτ από περίπου 200 άτομα
που βλέπουν όλα τα παιχνίδια τους.
Τα σουτ μπαίνουν χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία στην προθέρμανση.
Αισθάνομαι πολύ καλά.
Ο κόσμος γεμίζει σιγά σιγά το γήπεδο.
Δυο φυσιοθεραπευτές και δυο προπονητές τους προετοιμάζουν για το παιχνίδι.
„One more step for the final“ ακούω τον Head Coach να τους λέει.
Δεν ίδρωσαν πολύ για να φτάσουν ως εδώ.
Όλα τα παιχνίδια τους τα κέρδισαν εύκολα.
Όλα εκτός από ένα.
Οι φίλαθλοι τους χειροκροτούν σχεδόν σε κάθε τους προσπάθεια στην προθέρμανση.
Οι κινήσεις τους έχουν κάτι το ιδιαίτερο, κάτι το μαγικό.
Όχι ότι κάποιος μας αποδοκιμάζει,
μα ξέρουμε ότι δεν θα είναι μαζί μας.
Δεν έχουμε το μπόνους που έχουν οι αντίπαλοι μας.
Δεν έχουμε την προϋπηρεσία μας σε πανεπιστημιακή ομάδα
που έχει πάρει το πρωτάθλημα στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Το τράβηγμα που κουβαλούσα εδώ και δυο βδομάδες στην δεξιά γάμπα μου,
έχει ως δια μαγείας εδώ και δυο ώρες εξαφανιστεί.
Το ξέρω ότι αύριο θα έχω φοβερούς πόνους...
μα αυτό δεν μ’ ενδιαφέρει καθόλου.
Όχι τώρα.
Πριν δυο ώρες.
Στον διαγωνισμό καρφωμάτων.
Πήραν την πρώτη,
δεύτερη
και τέταρτη θέση.
Σαν να είχαν ελλατήρια πηδούσαν.
Μια σταγόνα ιδρώτα βρίσκει τον δρόμο της ανάμεσα στα μάτια μου.
Δεν είναι φόβος,
δεν είναι αγωνία
δεν είναι καν προσμονή,
είναι η χαρά που σου δίνει το γεμάτο γήπεδο,
είναι ο εθισμός που σου προσφέρει η αίσθηση
ότι για μια στιγμή είσαι το κάτι ιδιαίτερο,
είναι αυτό που όλοι μας συνεχώς αναζητάμε
με εκκατομύρια διαφορετικούς τρόπους.
Ο παρατηρητής πετάει ψηλά το νόμισμα.
Το βλέπω να περιστρέφεται σαν σε αργό ριπλέι.
Δεν ξέρω γιατί,
αλλά ακριβώς αυτήν την απειροελάχιστη στιγμή νιώθω ευτυχισμένος.
Αρχίζουν με τους δυο μαύρους και τον ψηλό τους.
1.95,
1.98,
2.02 κι έχουν και την μπάλα.
Εμείς παίζουμε με τους δυο ψηλούς μας
2.01
και 2.07
και έναν κοντό (εμένα) 1.83.
Για τους θεατές δεν έχουμε καμμία ελπίδα,
κι αν χάσαμε γιατί μας υποτιμήσανε στο πρώτο παιχνίδι με 1 πόντο διαφορά,
θα το χάσουμε αυτό με μεγάλη διαφορά.
Κοιτάω τον αντίπαλο μου στα μάτια.
Δεν δείχνει φόβο ...
μα βλέπω μια ανησυχία...
ή ίσως να θέλω να βλέπω μια ανησυχία.
Φτάσαμε ως εδώ λόγο τις ιδιαιτερότητας του τουρνουά.
Δυο όμιλοι.
Κάθε όμιλος έχει 64 ομάδες.
Έχει γίνει κλήρωση
και μέχρι τον τελικό του κάθε ομίλου
κάθε ομάδα έχει την δυνατότητα να χάσει ως μια φορά.
Κερδίζεις μένεις στο γκρουπ των νικητών.
Χάνεις μπαίνεις στο γκρουπ των χαμένων.
Χάνεις για δεύτερη φορά βλέπεις το υπόλοιπο τουρνουά...
έξω από τις γραμμές.
Πρώτο σουτ πίσω από την γραμμή
(fake drive – crossover – backstep – jumpshout) και δίποντο.
„ On your face“
Δικός μου ήταν.
Δεν πρόκειται να το ξανακάνει.
Loosers Ball.
Είκοσι λεπτά παίζεται το παιχνίδι.
Ο χρόνος δεν σταματάει
και κρατιέται στα κεντρικά.
Στους 16 πόντους το παιχνίδι λήγει πριν τελειώσει ο χρόνος.
Αν ο χρόνος τελειώσει και το παιχνίδι είναι ακόμη ισόπαλο
παίζεται ο τελευταίος πόντος.
Πάλι μας ξέφυγαν.
4-1 αυτήν την φορά.
Πρέπει να προσαρμωστούμε
στο σκληρό παιχνίδι πολύ πιο γρήγορα από το πρώτο,
γιατί αλλιώς...
Με πολύ σκληρή άμυνα
κι ανταπόδοση στο ξύλο που τρώμε
πλησιάζουμε στο σκορ 8-7.
Ο κόσμος συνεχίζει να είναι με το φαβορί
όμως δεν του πολυαρέσει ότι δεν παραδέχονται τίποτα.
Ζητάνε ακόμη και όταν έχουν βγάλει καθαρά αυτοί την μπάλα έξω, την κατοχή της.
Στην αρχή λόγω fair play τους δίνουμε πάντα την μπάλα,
αργότερα θα αναγκαστεί ο παρατηρητής να ρίξει νόμισμα για την κατοχή.
Σκληρό φάουλ στον ψηλό μας σε προσπάθεια του να κάνει λέι απ.
Τραυματίζεται στον καρπό και μικρή διακοπή.
Πρέπει να έχουν μαζευτεί πάνω από 800 άτομα γύρω από το κορτ.
Η διάθεση τους αρχίζει σιγά σιγά να αλλάζει.
Μεμονομένα σφυρίγματα ενναντίον τους.
Βρίσκομαι σε φοβερή φόρμα.
Βάζω 4 δίποντα στην σειρά
αφού δεν αφήνουν τον ψηλό μας να πάρει ανάσα.
Η άμυνα γίνεται όλο και πιο πιεστική πάνω μου.
Χάνουμε 15-13 κι έχουν και την μπάλα.
Ο ψηλός τους ρολάρει μετά το σκριν με την μπάλα και βγαίνει μόνος του για καλάθι.
Σε μερικά δευτερόλεπτα όλα θα έχουν τελειώσει.
Σηκώνεται άνετος ...
πιστεύοντας χωρίς αντίπαλο ...
για να τελειώσει το παιχνίδι.
Δεν θυμάμαι να έχω κάνει στην ζωή μου μεγαλύτερο άλμα.
Μπλοκ.
Και για πρώτη φορά η κερκίδα πανηγυρίζει για μας.
Με την μπάλα έξω από την γραμμή των δύο πόντων
και με τους ψηλούς στις γωνίες
για να παίξω το 1 εναντίον 1
αισθάνομαι ένα αεράκι να δροσίζει το πρόσωπο μου.
Fake shout – Fake drive left – Crossover – Penetration & Drive Right
και μόνος μου κάτω από το καλάθι.
Σηκώνομαι για το λέι απ και...
αισθάνομαι σαν τσεκούρι τα χέρια του αντιπάλου μου πάνω στους καρπούς μου.
Ο πόνος αφόριτος όμως προς έκπληξή μου
και του κόσμου,
οι αντίπαλοι μας ζητούν την κατοχή.
Κανένας τους πλέον δεν παραδέχεται τίποτα.
Για δεύτερη φορά ο παρατηρητής θα ρίξει το νόμισμα.
Αυτήν την φορά η κατοχή σε εμάς.
Ο 2.01 πέρνει την μπάλα έξω από την γραμμή με πλάτη στο καλάθι.
Σηκώνεται γυρίζει στον αέρα και...
δίποντο...
15-15
Ο κόσμος γύρω μας πανηγυρίζει.
Ο Δαυίδ έχει ρίξει την πέτρα του στον Γολιάθ και τον έχει ζαλίσει.
Όμως το παιχνίδι δεν έχει τελειώσει ακόμη.
Φοβερή άμυνα του ψηλού μας,
πάσα προς τα έξω και...
χάσιμο της κατοχής...
η μπάλα είναι έξω...
για μας.
Βγαίνω από το σκριν παίρνω την μπάλα,
προσποίηση για σουτ
πέφτουν πάνω μου δυο παίκτες,
μπακ ντορ πάσα στον ψηλό
ο οποίος βρίσκεται μόνος κάτω από το καλάθι,
λέι απ – ταμπλώ και κόψιμο από τον ψηλό των αντιπάλων.
Το τι γίνεται δεν περιγράφεται.
Πάνω από 500 άτομα έχουν μπει μέσα και πανηγυρίζουν.
Μαζί τους κι εμείς.
Γκόαλ τέντινγκ φωνάζουν όλοι.
16-15
Όσο και να προσπαθώ δεν μπορώ να θυμιθώ
πως βρέθηκα ανάμεσα από ένα πλήθως
που προσπαθούσε να με αγκαλιάσει...
Μια στιγμή... θεός...
μια στιγμή... σταυροφόρος...
σταυροφόρος της ελπίδας
Για όλους όσους το έχουν νιώσει!!!
ΥΓ. Για την ιστορία. Στον μεγάλο τελικό κερδίσαμε 16-9
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
