Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132074 Τραγούδια, 269792 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Αντικατοπτρισμός
 Αυτό το πεζό-ποίημα είναι μια μικρογραφία της ζωής μου!
 
[align=center][B]«...ΑΝΤΙΚΑΤΟΠΤΡΙΣΜΟΣ»[/B][/align]



Πάει καιρός από την τελευταία φορά που στάθηκα ασάλευτος μπροστά από ένα καθρέφτη για ν’ ατενίσω επίμονα το είδωλό μου• να το ρωτήσω περιμένοντας ανταπόκριση!

Το έκανα χθες...

Η φωνή μου κόπηκε• η ανάσα μου σταμάτησε• τα μάτια μου λίγο έλειψε να πεταχτούν έξω από τις κόγχες και το μυαλό μου βυθίστηκε σε κώμα!

Ένας γέρος ασπρομάλλης, σκυφτός και ρυτιδιασμένος, μα με καλοσυνάτη φωνή και όψη, σήκωσε αργά το βλέμμα του απ΄ την απέναντι πλευρά και αφού με κοίταξε με παράπονο άρθρωσε αργά:

[B]«[/B]Κάθε ρυτίδα από το πρόσωπό μου, μια πληγή επάνω στην καρδιά
και κάθε άσπρη τρίχα απ’ τα μαλλιά μου, σταγόνα δάκρυ, αν κύλισε αργά! [B]»[/B]

Έχασα το χρώμα μου! Σαν πεθαμένος έμεινα να κοιτάζω ξανά και ξανά τον καθρέφτη χωρίς καμιά απολύτως αντίδραση.

[B]«[/B]Τι συμβαίνει? Δε με γνωρίζεις?
Εγώ είμαι εσύ κι εσύ είσαι εγώ...
Είμαι το μέσα σου και είσαι το έξω μου!
Είμαι αυτό που νιώθεις και είσαι αυτό που φαίνομαι!
[B]Πότε θα ωριμάσεις επιτέλους πια?»[/B]

Μαζεύοντας ό,τι δυνάμεις μού είχαν απομείνει κατάφερα να συλλαβίσω:

«Συγγνώμη κύριε, τι εννοείτε?»

Και ο παππούς συνέχισε:

[B]«[/B]Ένα κατάλευκο πουλί, θα ήταν μάλλον περιστέρι, είχε κομμένη τη φτερούγα του...θυμάσαι?
Καταμεσής στο δρόμο...Ήτανε ντάλα μεσημέρι...
Και χαροπάλευε...θυμάσαι?
Στριφογυρνούσε σαν τρελό κι είχε το στόμα του ανοιχτό...
Και τ’ ανοιγόκλεινε...και η ψυχούλα του φτερούγιζε...θυμάσαι?
Ένα αυτοκίνητο όρμισε με φόρα καταπάνω του...
Έκανες να τρέξεις...σταμάτησες...δάκρυσες...θυμάσαι?
[B]Πότε θα ωριμάσεις επιτέλους πια? »[/B]

Χωρίς να προλάβω ν’ αρθρώσω το παραμικρό ο γεράκος ψιθύρισε:

[B]«[/B]Μία γυναίκα αγάπησες κι έδωσες όλο σου το είναι...
Τη φωνή σου, την καρδιά σου, τα πιο ωραία αισθήματά σου...θυμάσαι?
Σε ποδοπάτησε...σ’ αρνήθηκε...σε χλεύασε...
Δε σ’ άφησε ούτε καν να της μιλήσεις...θυμάσαι?
Έκλαψες...σα να ’σουνα μωρό παιδί! Πόνεσες...όπως δεν πόνεσες ποτέ σου!
Προσπάθησες...να φύγεις...να ξεχάσεις...ν’ «αναρρώσεις»!
Δεν έγινες ποτέ καλά....θυμάσαι?
Πώς θα μπορούσες άλλωστε να ξεχάσεις...!
[B]Πότε θα ωριμάσεις επιτέλους πια? »[/B]

Δεν ήξερα τι να πω...
Όμως ο ηλικιωμένος κύριος που όλο και περισσότερο φαινόταν γνωστός συνέχισε:

[B]«[/B]Κάποιος σού ύψωσε τον τόνο της φωνής του...
Σε πρόσβαλλε...σε μείωσε...σε ξευτέλισε ...θυμάσαι?
Κι εσύ δε μίλησες...ξεροκατάπιες...βαριανάσανες...τρεμούλιασες...θυμάσαι?
Έτσι κι αυτός το πήρε για συνήθειο...
Πόσα χρόνια αλήθεια δεν περάσανε...
Πόσες φορές δε σου ’πνιξε τα θέλω...!
Πόσες οι νύχτες που ξαγρύπνησες γιατί ο κόμπος στο λαιμό δεν έλεγε να φύγει...θυμάσαι?
[B]Πότε θα ωριμάσεις επιτέλους πια? » [/B]

Τα μάτια μου αρχίσαν να βουρκώνουν. Θέλησα να μιλήσω μα ο παππούλης για ακόμη μια φορά δε μ’ άφησε...!

[B]«[/B]Κάποια στιγμή το θέλησες κι εσύ...
Να ξυπνήσεις...να δεις τον κόσμο μ’ άλλα μάτια!
Μα δεν το έκανες...δεν το κατάφερες! Γιατί? Γιατί?
Ξύπνα απ΄ το λήθαργο μικρέ μου πια.... Λίγο ακόμα και θα χάσεις το τρένο...
Κι όταν θα έρθει το επόμενο θα είσαι όπως εγώ...
Αυτό θέλεις λοιπόν?
Κοίταξέ με...κοίτα με καλά...κοίτα πως είμαι...πόσο ακόμα νομίζεις πως θ’ αντέξω...
Σε λίγο θα φύγω...θα μείνεις μόνος σου...Ξύπνα λοιπόν...!
Τώρα είναι η ώρα...τώρα που έχεις τα χρόνια του Χριστού!
[B]Πότε θα ωριμάσεις επιτέλους πια? »[/B]

[B]«[/B]Παππούλη...
Ο Χριστός...έφυγε στην ηλικία μου!
Πέθανε...!!!
Ξέρεις και κάτι ακόμα...παππού?

[B]ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΔΥΟ ΔΕ ΘΑ ΩΡΙΜΑΣΟΥΜΕ ΠΟΤΕ! »[/B]

[align=center]


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 21
      Στα αγαπημένα: 5
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αναμνήσεις & Βιώματα,Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Πεζά
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

 
bj-counter
12-08-2008 @ 01:53
Περιμένω με ανυπομονησία τα σχόλιά σας...
Ναταλία...
12-08-2008 @ 05:12
Ένας γέρος ασπρομάλλης, σκυφτός και ρυτιδιασμένος, μα με καλοσυνάτη φωνή και όψη, σήκωσε αργά το βλέμμα του απ΄ την απέναντι πλευρά και αφού με κοίταξε με παράπονο άρθρωσε αργά:

«Κάθε ρυτίδα από το πρόσωπό μου, μια πληγή επάνω στην καρδιά
και κάθε άσπρη τρίχα απ’ τα μαλλιά μου, σταγόνα δάκρυ, αν κύλισε αργά! »

εγώ το αγάπησα όλο ::yes.:: ::yes.:: ::theos.::
ftx
12-08-2008 @ 09:18
καλη και η σύλληψη και η απόδοση αυτού του διαλόγου
από λογοτεχνικής απόψεως δηλαδή, το βρίσκω όμορφο
νοηματικά πάντως δε μπόρεσα να συσχετίσω με τα υπόλοια
αυτήν ακριβώς τη φράση του "πότε θα ωριμάσεις επιτέλους πια;" στην οποία δίνεις έμφαση...
περισσότερα κατ' ιδίαν
bj-counter
12-08-2008 @ 16:50
Natalia, ftx sas eyxaristw poly!

ftx, elpizw na sou elysa tis apories...
nikodo
13-08-2008 @ 16:58
αν εχεις τα χρόνια του Χριστού ....εχεις καιρό ακόμα να ωριμάσεις ........εφ''οσον βέβαια το θες .

αν το κάνεις όμως να ξέρεις θα χάσεις το τρένο για το οποίο μιλάς

σου μιλώ εγω ..που δεν ανέβηκα σε κανένα τρένο και κοντεύω

τα διπλάσια σου χρόνια ..

είναι πολύ δυνατό αυτό που έγραψες ...αλλά μη μιλάς έτσι ..είσαι ακομα πολύ μικρός ...δεν εχεις το δικαίωωμα να μιλάς έτσι
iokasth
15-08-2008 @ 15:55
Μου άρεσε ο διαλογός σου με τον φανταστικο παππούλη .
Ηταν φορές που το νόμισα... ίδιο το πρόσωπο.??
Θα επανέλθω.., είμαι βιαστηκή.
ΝεφΕλλη


bj-counter
15-08-2008 @ 16:39
Einai idio proswpo Nefeli!

Ksanadiabase to...pio prosektika ,an theleis, kai tha katalaveis
panta smile
16-08-2008 @ 14:06
η αλήθεια ειναι ότι η γραφη σου κ ο τρόπος απόδοσης σου είναι παρα πολύ καλοδιατυπωμένος!!!!
αντικατοπτρισμός!ωραίοι διάλογοι μεταξύ εσένα και του παιδιού π έβλεπες στο καθρέπτη,δηλαδή εσένα όταν ήσουν παιδί!!!
ίσως να είναι ένας απολογισμός!σημασία δεν έχει τι ηλικία έχεις αλλά για να κάνεις έναν τέτοιο εσωτερικό διάλογο σημαίνει πως βρίσκεσαι στην αρχή του πιο δύσκολου δρόμου αυτού που κάποιοι ονόμασαν ΩΡΙΜΌΤΗΤΑ!!!
αλλά ακόμα κ αν ερθει αυτή κάποια στιγμή ,μην πάψεις ποτέ μέσα σου να αισθάνεσαι παιδί!!!!οι ψυχούλες των παιδιών είναι λευκές γεμάτες με καλοσύνη!τα παιδιά αγαπάνε με πάθος και ανιδιοτελώς!να αγαπάς λοιπόν κ εσύ με πάθος το γράψιμο γιατί απλά ΤΟ'ΧΕΙς!!!!!!!!!!!την καληνύχτα μου κ συγγνώμη αν μακρυγόρησα!!νομίζω πως το γραπτό σου το αξίζει μην σου πώ ότι και λίγα είπα!θα μπορούσα ώρες να σου αναλύω!!!!!
ΑΡΙΣΤΑ ΜΕ ΤΟΝΟ στιχοφιλαρακι!!!!!!!!!!!!!!!
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
bj-counter
16-08-2008 @ 15:13
Να σαι καλά Δέσποινα! Χίλια ευχαριστώ
ΓιΟΥΛΗ_Τ
17-08-2008 @ 09:27
ελα που θες και σχολιο ! !
εγω δε θα ωριμασω ποτε ! ! !

σε ευχαριστω . . . . .
deti
19-08-2008 @ 05:24
Φοβερή εικόνα, δύσκολα συναισθήματα!
Μπράβο γιατί δε φοβάσαι αυτό που είσαι!! ::smile.::
Μοιάζω μ'εσένα
22-08-2008 @ 02:44
Γιάννη . . . ::oh.::
ΑΦΩΝΗ. . .
Το μόνο που μπορώ να αρθρώσω είναι ένα Ευγε για τη φοβερή αυτοβιογραφική τοποθέτηση. Μου μοιάζεις πολύ εσύ τελικά..
Ναι.. ... ::theos.::
karpox
24-08-2008 @ 13:51
αν ωριμοτητα σημαινει να ξεχνας,να μην δακρυζεις πια,να γινεσαι αδιαφορος, να χανεις το παιδι που κρυβεις μεσα σου
καλυτερα ανωριμη...................καλυτερα ασπρισμενη παιδουλα!!
τιμη μου και καμαρι μου θαρρω!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
::wink.::
annaΤi
26-08-2008 @ 01:34
"I'm not calling for a second chance,
I'm screaming at the top of my voice,
give me reason, but don't give me choice,
'cause I'll just make the same mistake again" (James Blunt)....

αυτό μου θύμισες φίλε μου, να είσαι καλά!
Helene52
04-09-2008 @ 04:18
Δεν έχω λόγια να περιγράψω τα συναισθήματα που με κατακλύζουν διαβάζοντά το !!!!!!!
Αφωνη !!!!!! Ενα ΜΠΡΑΒΟ και από εμέ νομίζω είναι λίγο !!!!!

::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
Helene52
04-09-2008 @ 04:19
Το μόνο που στεναχωριέμαι είναι που δεν έχω άλλα αγαπημένα!!!!!!
Γι αυτό σου δηλώνω ότι θα το κάνω copy !!!!!!
Ε Υ Γ Ε !!!!!!!!!!! ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
swordfish
04-09-2008 @ 04:48
Από τη στιγμή που φτάνει κανείς στο σημείο αυτού του τύπου διαλόγου με τον εαυτό του, η ωριμότητα και η ισορροπία παίρνουν μόνες τους θέση...αν αυτός ο διάλογος, η συνεύρεση με τον εαυτό του, γίνεται καθημερινά και αυτόματα 2 σε 1 και 1 σε 2!
Επίσης η ωριμότητα έχει να κάνει με τη σκέψη και συνεπώς δεν είναι απαραίτητο να αρνηθεί την παιδικότητά του σε συμπεριφορά, διάθεση και ζωντάνια! ΄Εχω συναντήσει και ''ώριμα'' παιδιά!
Λοιπόν Γιάννη, είναι πολύ καλογραμμένο, ορθή τοποθέτηση είτε μιλάς για σένα, είτε σαν μήνυμα σε άλλους.
Κάπως έτσι μιλάω κι εγώ μ' εμένα, μόνο που ο ''γεράκος'' σου για μένα είναι το παιδί ! Να είσαι καλά συνέχισε τη διερεύνηση έχεις και να πάρεις και να δώσεις!
Μαρία Χ.
05-09-2008 @ 01:53
Θα συμφωνήσω απόλυτα με τη Νίκη...
Μπορείς να ωριμάζεις μένοντας πάντα παιδί ?? ::love.::
ΣΚΟΡΠΙΟΣ
05-09-2008 @ 03:09
απλά καταπληκτικό...
marilou
16-09-2008 @ 08:41
«Κάθε ρυτίδα από το πρόσωπό μου, μια πληγή επάνω στην καρδιά
και κάθε άσπρη τρίχα απ’ τα μαλλιά μου, σταγόνα δάκρυ, αν κύλισε αργά! »

Νομίζω πως αυτό μόνο θα σου φτάνει όταν θα είσαι στην ηλικία του παππούλη. Οι αναμνήσεις ! ::wink.::
styli!!!
27-12-2008 @ 05:52
teLio gianni mou!
kai simfono me tin iokasti!

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο