φραγκοσυριανος
17-10-2008 @ 11:26 |
Κι αν δεν ανέτρεξα στις λάθος σου στιγμές
Κι όσα με πλήγωναν λόγια σου χολωμένα
Ήταν που κράταγα μέσα μου δυο ενοχές
Για όσα δεν είπα κι όσα φύλαξα κρυμμένα
Κι αν δε σου το ‘πα ότι έχω φύγει πια
Κι έκοψα κάθε αρτηρία που μας ενώνει
Είναι γιατί ζεις μες στον κόσμο σου καλά
Κι έτσι, συνήθισα κι εγώ πάντοτε μόνη
ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΟ ΧΑΡΑ...ΚΑΙ ΜΕ ΦΙΝΑ ΕΞΗΓΑ ΤΟΥ ΤΥΠΟΥ.. ::theos.:: ::kiss.:: ::theos.:: | |
φραγκοσυριανος
17-10-2008 @ 11:45 | Κι αν δε σε ρώτησα ποτέ αν με πονάς
Ήταν που το ‘χες μέσα σου σα δεδομένο
Εσύ το βράδυ πάντα σπίτι να γυρνάς
Κι εγώ δυο βήματα απ’ την πόρτα να ξεμένω…
ΜΑ ΚΑΙ ΕΣΥ ΓΡΑΦΕΙΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΣΟΥ ΦΕΝΕΤΑΙ...ΝΑΣΑΙ ΚΑΛΑ..::1763.::::4840.::::520.:: | |
sofianaxos
17-10-2008 @ 12:04 | Πολύ όμορφο ειδικά η τελευταία στροφή!!!!!!! ::up.:: ::up.:: ::up.::
Καλησπέρα Χαρά | |
Χ.Ρ.Υ.Σ.Α
17-10-2008 @ 13:48 | Πολύ όμορφο!! ::up.:: | |
Σελίνα
17-10-2008 @ 23:20 | γεια σου Χαρά υπέροχη! | |
Δήμητρα
17-10-2008 @ 23:28 | Μελαχρινάκι μου...απο τα καλύτερα σου....
Αριστουργήματα που φτιάχνουν τα αισθήματα ε?
Φιλιά πολλά μάτια μου και ξέρεις! ::love.:: | |
Ναταλία...
18-10-2008 @ 04:28 | Κι αν δε σε ρώτησα ποτέ αν με πονάς
Ήταν που το ‘χες μέσα σου σα δεδομένο
Εσύ το βράδυ πάντα σπίτι να γυρνάς
Κι εγώ δυο βήματα απ’ την πόρτα να ξεμένω…
Γεια σου Χαρά υπέροχο ::yes.:: ::theos.:: ::hug.:: | |
 |
