| |
Μην έχεις αμφιβολία για τη διαύγεια των ματιών σου
επειδή βλέπεις αυτά που οι άλλοι αδυνατούν
εσένα το χρέος σου δεν είναι να αμφιβάλλεις
μα να οδηγείς βήμα το βήμα τους ανθρώπους
να βλέπουν πίσω απ’ τα φαινόμενα
θεάσεις ορατές μονάχα σ’ όποιον δε σταματά
μήτε στο ξύπνιο του να ονειρεύεται
Να! Εκεί, κάτω απ΄ τα πράσινα νερά
δες, δες τις ροδιές από τα αμάξια
που χαραχτήκαν υπό το άχθος του καιρού
από ανθρώπους ανυποψίαστους
για το ότι άφηναν σημάδια ανεξίτηλα
στην αιωνιότητα…
Κι εκεί, εκεί στο χείλος του μαρμαρένιου πηγαδιού
δες τα σημάδια απ΄ τα σχοινιά
βαθιά, βαθιά σκαμμένα μες στην πέτρα
υπό το άχθος του νερού
υπό του μόχθου το άχθος…
Μην αμφιβάλλεις για την οξύτητα της ακοής σου
Που ακούς ανύπαρκτες φωνές
-κραυγές , ψιθύρους , λόγια-
μονάχα επειδή κάποιοι άλλοι αδυνατούν.
Εσένα το χρέος σου δεν είναι να αμφιβάλλεις
μα να οδηγήσεις ήχο τον ήχο τους ανθρώπους
να ακούνε και τ’ ανήκουστα
πίσω από τους θορύβους
και πίσω απ’ τα τραγούδια που αποκοιμίζουνε τις συνειδήσεις
Να! Άκου το θρόισμα των φύλλων
του αειθαλούς απολιθωμένου δάσους
τον παφλασμό του κύματος εκεί στο αρχαίο λιμάνι
που μόνο οι μόλοι πια βαλμένοι στη σειρά
δεικνύουν την ύπαρξή του
μιας και η θάλασσα τραβήχτηκε πιο μέσα
πιο μακριά από μας…
Άκου, άκου το ηφαίστειο που βρυχάται
κι ας είν’ σβησμένο από τότε
που έθαψε στην αιθάλη του
τρανά δίπατα οικήματα
κι ημιυπόγειους οίκους του αγοραίου έρωτα
διδάσκοντας πόσο - ευτυχώς- κοινή
είναι η μοίρα όλων των ανθρώπων
μην έχεις αμφιβολία για την ποίησή σου
επειδή μοιάζει κανείς μη την καταλαβαίνει
εσένα το χρέος σου δεν είναι ν’ αμφιβάλλεις
μήτε και να κρατάς μονάχα για τον εαυτό σου τα ποιήματα
το χρέος σου είναι να τα κοινωνείς
ακόμη και σε κείνους που δε διαβάσανε ποτέ τους ποίηση
ούτε και ξέρουν ποίηση τι θα πει,
μήτε και να νομίζεις πως ματαιοπονείς
ακόμη κι ένας στίχος σου να μείνει μες στη μνήμη των ανθρώπων
έχεις το χρέος σου εις το ακέραιο επιτελέσει
κι ας μην το υποψιάζεσαι…
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 2
| | | | | | | |
|
