| |
χρηστος καραμανος
12-04-2009 @ 03:06 | Λευκα σεντονια οι αναμνησεις στους τοιχους χαραγμενες
Παραθυρα μισοκλειστα, παραξενο ημιφως
Στιχοι ανιαροι και προσκαιροι με λεξεις ταιριασμενες
Σκονη που πια ξεθωριασε και τη φυλας σαν σπανιο λιθο
Να σε γεμιζει ονειρα, ελπιδες κι ειμαρμενες...
ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ ΜΕ ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΑ ΓΡΑΜΜΕΝΟ!!! ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | tarifula
12-04-2009 @ 03:49 | ζωη που φευγει σιωπηλα....
πολυ καλο.... ::yes.:: | | Γιάννης Χρυσέλης
12-04-2009 @ 05:58 |
Ζωη που φευγει σιωπηλα με σηριαλ και ταινιες
Στιχοι ανιαροι και προσκαιροι με λεξεις ταιριασμενες | | idroxoos
12-04-2009 @ 07:39 | ::yes.:: ::yes.:: ::yes.:: | | Ξεθωριασμένη Αστερόσκονη
14-04-2009 @ 03:44 | σ'ευχαριστώ πάρα πολύ για την αφιέρωση! και οι στίχοι σου είναι φύσικα εξαιρετικοί. Μου αρέσει ιδιαίτερα ο τρόπος που παραθέτεις ποικίλες εικόνες... το ποίημα μεταδίδει μια έντονη ανάμειξη αισθημάτων, κι αυτό ειναι που το κάνει να ξεχωρίζει... χαρακτηριστικό της ζωής του καθενός μας, γιατί ποιος μπορεί να αρνηθεί πως τα αισθήματα είναι συχνά ανάμικτα, απροσδιόριστα και συνάμα τόσο, μα τόσο όμορφα (ακόμα κι όταν μιλούμε για αισθήματα όπως ο πόνος ::yes.:: ) | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
