 |
Στίχοι: Άλκης Αλκαίος
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος
Πρώτη εκτέλεση: Δημήτρης Μητροπάνος
Άλλες ερμηνείες:
Υπόγεια Ρεύματα
Τα χείλη μου ξερά και διψασμένα
γυρεύουνε στην άσφαλτο νερό
περνάνε δίπλα μου τα τροχοφόρα
και συ μου λες μας περιμένει η μπόρα
και με τραβάς σε καμπαρέ υγρό
Βαδίζουμε μαζί στον ίδιο δρόμο
μα τα κελιά μας είναι χωριστά
σε πολιτεία μαγική γυρνάμε
δε θέλω πια να μάθω τι ζητάμε
φτάνει να μου χαρίσεις δυο φιλιά
Με παίζεις στη ρουλέτα και με χάνεις
σε ένα παραμύθι εφιαλτικό
φωνή εντόμου τώρα ειν’ η φωνή μου
φυτό αναρριχώμενο η ζωή μου
με κόβεις και με ρίχνεις στο κενό
Πώς η ανάγκη γίνεται ιστορία
πώς η ιστορία γίνεται σιωπή
τι με κοιτάζεις Ρόζα μουδιασμένο
συγχώρα με που δεν καταλαβαίνω
τι λένε τα κομπιούτερς κι οι αριθμοί
Αγάπη μου από κάρβουνο και θειάφι
πώς σ’ έχει αλλάξει έτσι ο καιρός
περνάνε πάνω μας τα τροχοφόρα
και γω μέσ’ στην ομίχλη και τη μπόρα
κοιμάμαι στο πλευρό σου νηστικός
Πώς η ανάγκη γίνεται ιστορία
πώς η ιστορία γίνεται σιωπή
τι με κοιτάζεις Ρόζα μουδιασμένο
συγχώρα με που δεν καταλαβαίνω
τι λένε τα κομπιούτερς κι οι αριθμοί
|  |
Lyrics: Alkis Alkaios
Music: Thanos Mikroutsikos
First version: Dimitris Mitropanos
Other versions:
Ypoyia Refmata
My lips dry and thirsty,
(They) Search the asphalt for water,
The vehicles pass by me,
And you tell me that a rainshower awaits us,
And you drag me to a damp cabaret .
We walk along together on the same road,
But our cells are separate,
We go about in a magic state,
I no longer want to know what we ask for,
It's enough for you to grant me two kisses.
You play me at roulette and you lose me,
In a nightmarish tale,
My voice is now the voice of an insect,
My life is now a climbing plant,
You cut me and you throw me to the void.
Oh, how need becomes history,
Oh, how history becomes silence,
What are you looking at me for, Roza, all numb?
Forgive me for not understanding
What the computers and the numbers say.
My love, from coal and brimstone,
How time has changed you so,
The vehicles pass over us,
And I in the fog and in the rainshower,
I sleep by your side, hungry.
Oh, how need becomes history,
Oh, how history becomes silence,
What are you looking at me for, Roza, all numb?
Forgive me for not understanding
What the computers and the numbers say.
| |
