 |
Στίχοι: Αλέκος Σακελλάριος
Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις
Πρώτη εκτέλεση: Αλίκη Βουγιουκλάκη
Άλλες ερμηνείες:
Ελευθερία Αρβανιτάκη & Άλκηστις Πρωτοψάλτη & Κώστας Γανωτής
Αλίκη Καγιαλόγλου
Φοίβος Δεληβοριάς
Μια βάρκα ήταν μόνη της σε θάλασσα γαλάζια
κι ήτανε κι ένας γλάρος με ολόλευκα φτερά
κι όλο την κοντοζύγωνε για να της κάνει νάζια
και τις φτερούγες του έβρεχε στα γαλανά νερά
Και ζήλεψα τη βάρκα τη μικρή τη χιονάτη
που της φιλούσε ο γλάρος το κατάλευκο πανί
Και νιώθω σαν βαρκούλα στα γαλάζια τα πλάτη
που όλο περιμένει κάποιο γλάρο να φανεί
Ένα γεράνι κόκκινο λουλούδισε στη γλάστρα
κι ήρθε μια πεταλούδα που πετούσε σαν τρελή
Και ποιος να ξέρει άραγε τι του `πε η ξελογιάστρα
και κείνο εκοκκίνισε ακόμα πιο πολύ
Και όλο συλλογιέμαι τα φτερά τ’ ανοιγμένα
αλλά το τι να είπαν δεν το βρίσκω, ομολογώ
Ποιος άραγε το ξέρει να το πει και σε μένα
Ας τ’ άκουγα από σένα κι ας κοκκίνιζα και `γω
Χθες το φεγγάρι ασήμωσε της λεύκας μας τα φύλλα
που στέκονταν ακίνητη εκεί στην ερημιά
κι όταν ο Μπάτης φύσηξε της ήρθε ανατριχίλα
κι αμέσως τρεμουλιάσανε τα φύλλα τα ασημιά.
Και όλο συλλογιέμαι, συλλογιέμαι πως κάτι,
Πρέπει να είπε ο Μπάτης μυστικό μες τα κλαδιά
Ας τ’ άκουγα από σένα τα λογάκια του Μπάτη,
κι ας ένιωθα να τρέμει σαν τα φύλλα η καρδιά
|  |
Letras de Canciones: Alekos Sakellarios
Música: Manos Hatzidakis
Primera representaci: Aliki Vouyiouklaki
Otras presentaciones:
Eleftheria Arvanitaki & Alkistis Protopsalti & Kostas Yanotis
Aliki Kayialoylou
Foivos Delivorias
Una barca estaba sola en un mar azul claro
y estaba una gaviota con alas todo blancas
y la acercó siempre para mimarla
y mojaba sus alas en las aguas azules
Y era envidioso de la pequeña barca blancanieves
que la gaviota besaba su vela toda blanca
Y siento como una barquita en los paisajes azules
que siempre espera a alguien aparecer
Un geranio rojo floreció en la maceta
y vino una mariposa que voló como loca
Y quién sabe qué lo dijo la seductora
y él se enroja aún más
Y siempre pienso en las ala abiertas
pero confieso que no encuentro lo que dijeron
Quién lo sabe, me pregunto, para que me lo dirá también
¡Que yo lo escuce de ti incluso si me enroje también!
Ayer la luna plateó las hojas de nuestro álamo
que se quedó inmovíl allí en el desierto
y cuando la brisa del mar sopló él tiritó
y a la vez las hojas plateadas temblaron.
Y siempre pienso, pienso que la brisa del mar
debe haber dicho algo oculto en las ramas
¡Que yo escuche de ti las palabritas de la brisa del mar
y que yo sienta mi corazón temblar como las hojas
| |
