 |
Στίχοι: Σταμάτης Κραουνάκης
Μουσική: Σταμάτης Κραουνάκης
Πρώτη εκτέλεση: Δήμητρα Παπίου
Άλλες ερμηνείες:
Μελίνα Κανά
Πέλαγο να ζήσω δε θα βρω
σε ψυχή ψαριού κορμί γατίσιο
κάθε βράδυ βγαίνω να πνιγώ
πότε άστρα πότε άκρη της αβύσσου
κάτι κυνηγώ σαν τον ναυαγό
τα χρόνια μου σεντόνια μου τσιγάρα να τα σβήσω
Αυτή η νύχτα μένει
αιώνες παγωμένη
που δυο ψυχές δεν βρήκαν καταφύγιο
κι ήρθαν στον κόσμο ξένοι και καταδικασμένοι
να ζήσουν έναν έρωτα επίγειο
Χάθηκα κι εγώ κάποια βραδιά
πέλαγο η φωνή του Καζαντζίδη
πέφταν τ’ άστρα μες στη λασπουργιά
μαύρος μάγκας ο καιρός και μαύρο φίδι
μου `γνεφε η καρδιά πάρε μυρωδιά
το λάδι εδώ πως καίγεται και ζήσε το ταξίδι
Αυτή η νύχτα μένει
αιώνες παγωμένη
που δυο ψυχές δεν βρήκαν καταφύγιο
κι ήρθαν στον κόσμο ξένοι και καταδικασμένοι
να ζήσουν έναν έρωτα επίγειο
|  |
Paroles: Stamatis Kraounakis
Musique: Stamatis Kraounakis
Première Performance: Dimitra Papiou
Autres interprétations:
Melina Kana
Dans une âme de poisson ou le corps d’un chat
Chaque soir je sors pour me noyer
Parfois dans les étoiles, parfois au bord de l’abîme
Je chasse quelque chose comme un naufragé
Mes années, mes draps , mes cigarettes, pour les éteindre
Cette nuit reste glacée pour des siècles
Où deux âmes n’ont pas trouvé de refuge
Et sont venues au monde comme deux étrangers
Condamnés à vivre un amour terrestre
Moi aussi un soir je me suis perdu
La voix de Kazandzidis comme une mer
Les étoiles tombaient dans la boue
Le temps était un vaurien noir et un noir serpent
Mon cœur renonçait, prends une odeur
Comme l’huile qui brûle ici
Et vis le voyage
Cette nuit reste glacée pour des siècles
Où deux âmes n’ont pas trouvé de refuge
Et sont venues au monde comme deux étrangers
Condamnés à vivre un amour terrestre
| |
