|  | Στίχοι: Νίκος Γρίτσης
 Μουσική: BO
 Πρώτη εκτέλεση: Νίκος Μακρόπουλος
 
 Μιλάς κι ας μην έχεις τι να πεις
 χαλάς τη μαγεία της σιωπής
 γελάς ενώ θα `πρεπε να κλαις
 ζητάς τις χειρότερες στιγμές
 
 Άλλο εσύ κανάλι κι άλλο εγώ
 και στην αγάπη πάλι διαφορά μεγάλη...
 
 Δε με ξέρεις καλά είναι τόσα πολλά
 που δεν ξέρεις ακόμα για μένα
 η βιτρίνα μπροστά κι από πίσω βαριά
 η κουρτίνα για την καρδιά
 Δε με ξέρεις καλά κι ας κρατάς αγκαλιά
 το κορμί μου το διχασμένο
 την ψυχή μου να βρεις πουθενά δεν μπορείς
 και γι’ αυτό με στεναχωρείς
 
 Μ’ αρέσει να μιλάω με τα μάτια
 τα λόγια με κουράζουν
 θέλω να βρω τους φίλους μου
 γιατί αράζουν
 εκεί που κάποτε χαμογελούσα
 τότε μπορούσα
 κατάλαβέ με πάντα σε παρακαλούσα
 
 Ασ’ τον φυγά είναι πλέον τόσο μακριά
 τα χρόνια είναι βαριά πολλά και τόσο βαρετά
 ψάχνω διαδρόμους μέσα από διαλόγους
 δίχως νόημα μιλώ σ’ αδιάφορους ανθρώπους
 με κούρασες άλλη μια φορά
 πες μου πώς τα καταφέρνεις
 φύγε να σωθείς μη με γυροφέρνεις
 δε με ξέρεις καλά
 κανείς ποτέ δε με έχει μάθει
 η ζωή μου μια παράγραφος γεμάτη λάθη
 
 Δε με ξέρεις καλά...
 
 
 |  | Lyrics: Nikos Yritsis
 Music: BO
 First version: Nikos Makropoulos
 
 You speak even though you have nothing to say
 you spoil the charm of silence
 you laugh even though you should be crying
 you ask for the worst moments
 
 You and I are on different channels
 and again in love big diversity...
 
 You do not know me well there are so many stuff
 that you still don't know about me
 The show glass in the front and behind it heavy
 the curtain to the heart
 You do know know me well, even though you embrace
 my divided body
 you can nowhere find my soul
 and because of that you make me sad
 
 I like talking with the eyes
 words tire me
 I want to find my friends
 because they hang out
 at the place I used to smile
 back then I could
 understand me I've aways been begging you
 
 Leave the runaway he is now so far away
 years are heavy many and so very boring
 I search for runways through conversations
 meaninglessly I talk to indifferent people
 you made me tired once again
 tell me how you achieve it
 leave to save yourself don't skirt me
 you are not well aware of me
 nobody has ever been
 my life's a paragraph filled with mistakes
 
 You do not know me well...
 
 
 |  |