 |
Στίχοι: Sunny Μπαλτζή
Μουσική: Λάκης Παπαδόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Ελεωνόρα Ζουγανέλη
Πήρα το αυτοκίνητο μες στη μαύρη νύχτα
Δε σου είπα τίποτα, δε σου πήρα τίποτα, ούτε καληνύχτα
Έφυγα μονάχη μου, κανείς δε με κρατούσε
Στο πρόσωπο μια βίδα, τα δάκρυα συγκρατούσε
Κλαίω κι οδηγώ στην Αττική οδό
και κάτω απ’ τη ζακέτα φοράω νυχτικό
Το ξέρω σ’ αγαπώ, το ξέρω σε έχω χάσει
Στην έξοδο 7 το τέλος μας πετάς
Κλαίω κι οδηγώ στην Αττική οδό
και κάτω απ’ τη ζακέτα φοράω νυχτικό
Μακάρι να χαθώ, μακάρι να επιζήσω
Στην έξοδο 8 τρέχω να σωθώ
Ήμουν τόσο μόνη μου μες στην αγκαλιά σου
Που όσο εσύ κοιμόσουνα πήρα την απόφαση κι έφυγα μακριά σου
Είναι το καλύτερο που πια μπορώ να κάνω
Λίγη αξιοπρέπεια, λίγο από το τίποτα σε άλλο λάθος φτάνω
Κλαίω κι οδηγώ στην Αττική οδό
και κάτω απ’ τη ζακέτα φοράω νυχτικό
Μακάρι να χαθώ, μακάρι να μη ζήσω
Στην έξοδο 9 τα όνειρα μπουνιά
Κλαίω κι οδηγώ στην Αττική οδό
και κάτω απ’ τη ζακέτα φοράω νυχτικό
Το ξέρω σ’ αγαπώ, το ξέρω σ’ έχω χάσει
Στην έξοδο 16 με έχεις πια ξεχάσει
Στην Αττική οδό φοράω νυχτικό
ίσως και να είναι όνειρο και πίσω να βρεθώ
|  |
Tекст: Sunny Baltzi
Mузика: Lakis Papadopoulos
Прва представа: Eleonora Zouyaneli
Села сам у ауто у црној ноћи
Нисам ти ништа рекла, нисам ти узела ништа, ни лаку ноћ
Отишла сам сама, нико ме није задржавао
Ожиљак на лицу је сузе задржавао
Плачем и возим аутопутем Атики
И испод јакне носим спаваћицу
Знам, волим те, знам, изгубила сам те
На излазу 7 бацаш наш крај
Плачем и возим аутопутем Атики
И испод јакне носим спаваћицу
Волела бих да нестанем, волела бих да преживим
На излаз 8 јурим да се спасим
Била сам тако сама у твом загрљају
Да сам, док си спавао, одлучила да одем далеко од тебе
То је нешто најбоље што сада могу да урадим
Мало достојанства, мало празнине, стижем до нове грешке
Плачем и возим аутопутем Атики
И испод јакне носим спаваћицу
Волела бих да нестанем, волела бих да не живим
На излазу 9 снови ме ударају у лице
Плачем и возим аутопутем Атики
И испод јакне носим спаваћицу
Знам, волим те, знам, изгубила сам те
На излазу 16 већ си ме заборавио
На аутопуту Атики носим спаваћицу
Можда је и сан, па могу да се вратим
| |
