 |
Στίχοι: Νίκη Παπαθεοχάρη
Μουσική: Γιώργος Σαμπάνης
Πρώτη εκτέλεση: Νίκος Οικονομόπουλος
Εγώ μεγάλωσα σε γειτονιά με τσέρκι
κι οι θεωρίες σου με βρίσκουν μακριά
επιχειρήματα, παράλογα κ αστεία
και προσπαθείς να με τρελάνεις λογικά.
Eσύ γεννήθηκες για ν’ αγαπάς εσένα,
περνάς απέναντι και εξαίρεση καμιά.
Αν είναι έτσι αυτό που λες εσύ αγάπη
μάλλον ζητάς να με τρελάνεις λογικά...
Μελαγχολία μου, εσύ κυρία μου
σ’ όλα τα δύσκολα εσένα αγκαλιάζω...
Μες το πουκάμισο έχω μια θάλασσα
μα τη ζωή μου δεν μπορώ να την νοικιάζω
Άδειο δωμάτιο με θέα μόνο δάκρυ,
ξάγρυπνες νύχτες και αδέσποτα φιλιά,
και εγώ σου λέω πως αυτό δεν είναι αγάπη
και δεν μπορείς να με τρελάνεις λογικά.
Ψυχή μου δείξε μου την επανάσταση σου,
μην συμβιβάζεσαι σε θέματα καρδιάς.
Τι λόγο έχεις να νοικιάζεις τη ζωή σου
μελαγχολείς και σ’ αδιέξοδο τραβάς!
|  |
Tекст: Niki Papatheohari
Mузика: Yioryos Sabanis
Прва представа: Nikos Oikonomopoulos
Одрастао сам у крају играјући кошарку
И твоја схватања су ми далека
Аргументи су ти ненормални и смешни
И покушаваш да ме излудиш разумно.
Ти си рођена да волиш себе
Прелазиш на супротну страну без изузетка
Ако је овакво то што зовеш "љубав"
Вероватно желиш да ме излудиш разумно...
Меланхолијо моја, госпођо моја
Кад год ми је тешко, тебе грлим
Унутар кошуље имам море
Али, свој живот не могу да изнајмим
Празна соба, с погледом само на сузу
Бесане ноћи и неукротиви пољупци
А ја ти говорим да ово није љубав
И не можеш да ме излудиш разумно
Душо моја, покажи ми да си се побунила
Не слажи се у свему са срцем
Који разлог имаш да изнајмљујеш свој живот
Тугујеш и вучеш се у ћорсокак
| |
