 |
Στίχοι: Μιχάλης Παπανικολάου
Μουσική: Χρήστος Λεοντής
Πρώτη εκτέλεση: Βαγγέλης Περπινιάδης & Ρία Νόρμα
Άλλες ερμηνείες:
Γιώργος Ζωγράφος
Δρόμοι όλο λάσπη και σπίτια ρημαδιό
πού να χωρέσει τ’ όνειρο σε κάμαρη δυο πήχες.
Έλα καλή μου, φόρεσε τ’ άσπρο μαντήλι που είχες
και τ’αύριο πιο καλό απ’το χθες, για μας τους δυο.
Σφυρίζει η φάμπρικα, η βάρδια μου τελειώνει
κι αν θες ν’ αλλάξουμε ζωή, να πάμε σε μιαν άλλη,
έλα καλή μου, φόρεσε τ’ άσπρο μαντήλι σου πάλι
και τ’ αύριο πιο καλό απ’ το χθες για μας τους δυο.
Πέφτει σκοτάδι στους δρόμους τους στενούς
και τα παιδιά μαζεύτηκαν τριγύρω στο μαγκάλι.
Έχουμε οι δυο μας δύναμη να ξαναρχίσουμε πάλι
σε κόσμους άλλους κι ουρανούς, πιο φωτεινούς.
|  |
Lyrics: Mihalis Papanikolaou
Musica: Hristos Leodis
Prima esecuzione: Vangelis Perpiniadis & Ria Norma
Altri spettacoli:
Yioryos Zoyrafos
Strade tutta fanghiglia e case rovinate
come può albergare il sogno in una stanza di due braccia.
Vieni mia cara, mettiti il fazzoletto bianco che avevi
e per noi due il domani sarà meglio di ieri
Fischia la fabbrica, il turno mio finisce
e se vuoi che noi si cambi vita, andiamocene in un'altra,
Vieni mia cara, mettiti il fazzoletto bianco ancora,
e per noi due il domani sarà meglio di ieri
Scende l'oscurità nelle viuzze
e i bambini fanno gruppo intorno allo scaldino.
Noi due abbiamo la forza per ricominciare daccapo
in altri mondi e sotto cieli più luminosi.
| |
