Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
131933 Τραγούδια, 269732 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

Der Fluch - 2304 Αναγνώσεις         
    

Στίχοι: Παραδοσιακό
Μουσική: Παραδοσιακό
Εκτελέσεις:

Ούλοι τον ήλιο τον τηράν
που πάει να βασιλέψει,
κι η κόρη που `χε τον καημό,
τη θάλασσα αγναντεύει.

Βλέπει καράβια κι έρχονται,
βαρκούλες κι αρμενίζουν
μάνα, καράβια τέσσερα,
μάννα βαρκούλες πέντε!

Σύρε μάνα και ρώτα τα,
σύρε μάνα και πες τους,
μην είδαν τον ασίκη μου,
τον αγαπητικό μου...

Σε τι τραπέζι τρώει ψωμί
και το δικό μου είν’ άδειο;
Σαν τι χεράκια τον κερνάν
και τα δικά μου τρέμουν;
Σαν τι ματάκια τον τηράν
και τα δικά μου κλαίνε;

Κάνω να τον καταραστώ
και πάλι μετανοιώνω.
Από ψηλά να γκρεμιστεί
και χαμηλά να πέσει.

Σαν το γυαλί να ραϊστεί,
σαν το γυαλί να λιώσει.
Κι εγώ διαβάτης να γενώ,
ν’ αλλάζω τις πληγές του.



Text: Paradosiako
Musik: Paradosiako
Weitere Aufführungen: ."\n"
Alle schauen auf die Sonne
die gerade untergeht
nur das Mädchen in ihrem Kummer
richtet ihren Blick zum Meer.

Sie sieht Schiffe näher kommen
Boote die hinaussegeln
Mutter, Schiffe sind es vier,
Mutter, der Boote sind es fünf!

Lauf Mutter und frage sie,
lauf Mutter und rede mit ihnen
ob sie nicht meinen Verlobten sahen
meinen Geliebten ...

An welchem Tisch ißt er sein Brot
und der meine ist verwaist?
Welche Hände schenken ihm ein
und die meinen zittern?
Welche Augen betrachten ihn
und die meinen weinen?

Wenn ich ihn dann will verfluchen
bereue ich es alsbald.
Von weit oben soll er abstürzen
und weit hinunter fallen.

Damit er wie das Glas zerspringt
damit er wie das Glas zersplittert.
Und ich komme zu Fuß vorbei
um seine Wunden neu zu verbinden.

   Balinger © 20-09-2017 @ 20:47

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο