 |
Στίχοι: Μπέτυ Πουλοπούλου
Μουσική: Αντώνης Στεφανίδης
Πρώτη εκτέλεση: Γιάννης Πουλόπουλος
Κάποτε μ’ ένα σου φιλί
αγκάλιαζα του ουρανού τ’ αστέρια
τώρα μ’ αφήνεις στη σιωπή
κι έχω στα μάτια μια βροχή
και αδειανά τα χέρια.
Τα χείλη σου έχουν αγκάθια
που κάθε μέρα με τρυπάνε
και πώς ν’ αντέξω αυτόν τον πόνο
άνθρωπος είμαι και ματώνω.
Κάποτε μ’ ένα σου φιλί
μ’ ανέβαζες στου ουρανού τα ύψη
μα των ματιών σου η ενοχή
χάνεται τώρα στη σιωπή
και κάτι πάει να κρύψει.
|  |
Lyrics: Bety Poulopoulou
Musica: Adonis Stefanidis
Prima esecuzione: Yiannis Poulopoulos
A volte, grazie a un tuo bacio
abbracciavo il cielo e le stelle,
ora mi lasci nel silenzio,
e ho negli occhi la pioggia
e le mani vuote.
Le tue labbra hanno spine
che ogni giorno mi feriscono,
e come posso sopportare questa sofferenza?
Sono uomo e sanguino.
A volte, grazie a un tuo bacio
mi elevavi all'altezza del cielo,
ma la colpa che leggo nei tuoi occhi
si perde ora nel silenzio,
e va a nascondere qualcosa.
| |
