Χίλιες γροθιές στον τοίχο
και ο Προκόφιεφ να βγάζει τα σώψυχά του
κάπου στο βάθος
Οι μπύρες τελειώνουν
και τα τσιγάρα σβήνουν
και τα λεφτά δεν είναι και τόσο πολλά.
Τα σχέδια πάνε και έρχονται
Στο τέλος το μόνο που μένει
είναι μέρες σαν την σημερινή
να μου ζητάς να σου αναλύσω το Fight Club
την ώρα που ο γέρος στο Σύνταγμα
αρνείται να πεθάνει πεισματικά
από τον "όγκο" στον εγκέφαλο
που έχει τουλάχιστον καμιά δεκαριά χρόνια
και είναι μερικά μυστήρια που δε θα λυθούν ποτέ
και είναι μερικές αγάπες που δε θα έχουν καμία κατάληξη
καλή ή κακή
και μερικές κορίνες , στον διάδρομο του μπόουλινγκ
θα παραμείνουν προκλητικά όρθιες
να σου θυμίζουν ανθρώπινα κεφάλια
όσο δυνατά κι αν προσπαθείς να τις γκρεμίσεις.
Χίλιες γροθιές στον τοίχο
δε θα μας κάνουν να συμπεριφερόμαστε καλύτερα ο ένας στον άλλον
οι καυγάδες θα περιμένουν υπομονετικά
και η ζήλεια θα παραμονεύει κάπου στη γωνιά
τα τρελάδικα θα συνεχίζουν να δουλεύουν με ή χωρίς εμάς
Και οι φάλαινες θα γεμίζουν τα θαλάσσια νεκροταφεία
Όσο όμως με κρατάς από το χέρι
όλα αυτά δεν έχουν και τόσο σημασία.
Χίλιες γροθιές στον τοίχο
δεν είναι τίποτε άλλο παρά αποτυπώματα
απάνω σ’ ένα άψυχο ντουβάρι.