Όταν το πλήθος θα σωπαίνει να βλέπετε ντυμένοι
να χαίρετε δεν τρέμει η φωνή απ'το πουθενά
κινείται έξυπνα
περιττά λόγια δεν παίζουν απ’ το στόμα μου, μα με συναίσθημα
εξελίσσω τον ανθρώπινο νου
στον παντοτινό ουρανό του σκότους υποτάσσομαι
είμαι πλάσμα υπό σήψης, και συ μαζί μου βρίσκεσαι στο χάσμα
για να ανοίξει η πόρτα του αλλόκοσμου, το χέρι του άρρωστου σεναριογράφου
σ’ αυτό το βιβλίο θα δεις εικόνες να ξυπνάνε
μέσα στις λέξεις που ξέρασε το στόμα ενός δράκου
χειμώνες μονάχου τύπου που η παγωνιά τους μ'άγγιξε
τον ένιωσα, ξενέρωσε, ξενέρωσα
ανέβασα ψυχολογικό πυρετό
μαζί μου σε πήρα στα μαύρα αστέρια σε εκτόξευσα
κόντεψα να κόψω το σκοινί, μόνος ανέμεινα
με το αλκοόλ να καίει κάθε μου σκέψη, έπινα
έβλεπα τα πράγματα μέσα απ'τα θολά μάτια της αλήθειας
και γι αυτό αλήθεια έγραψα, έδωσα συνοπτικά του δρόμου την κατάσταση
έδωσα το κίνητρο να δώσεις στα παιδιά του δρόμου, τάξη συμπαράσταση
προσδοκούν ανάσταση νεκρών
προσδοκώ την ανάσταση νεκροζώντανων πλασμάτων που το κεφάλι τους έσκυψαν
έκφραση μέσω της βίας αν χρειαστεί, δια λόγων φόβου προς κράτος
έκρυψαν μέσα τους γιατί μέσα τους κοίταξα και τους ρίζωσα
όταν με είδε το είδωλό μου στον καθρέφτη γέλασε και πείσμωσα
έτσι ξεκίνησα, έτσι δεν λύγισα, έτσι περπάτησα και επιβίωσα.