Παρασιτώ, μοιάζω παρείσακτος σε τούτη `δω την πόλη
Είμ’ ένας ξένος κι έτσι καχύποπτα με βλέπουν όλοι
Είμαι στους δρόμους, δεν έχω στέγη, ούτε τροφή, ούτε πατρίδα
Ξαπλώνω πλάι σε μία σπασμένη πινακίδα

Μα δεν έχω αφέντη, ούτ’ αλυσίδα στο λαιμό μου να με πνίγει
Είμαι ελεύθερος, είμ’ ένας σκύλος που θέλουν λίγοι
Δεν έχω αφέντη, ούτ’ αλυσίδα στο λαιμό μου να με πνίγει
Είμαι ελεύθερος, είμ’ ένας σκύλος... που συμπαθούνε λίγοι

Προχτές το βράδυ, κάποιος με κλώτσησε με μίσος κι αηδία
Χωρίς αιτία... κι ύστερα γέλαγε μ’ ανύπαρκτα αστεία
Όταν βαριέμαι, τα περιστέρια κυνηγάω στην πλατεία
Κι απ'την καντίνα κλέβω λουκάνικα, όταν βρω την ευκαιρία

Μα δεν έχω αφέντη, ούτ’ αλυσίδα στο λαιμό μου να με πνίγει
Είμαι ελεύθερος, είμ’ ένας σκύλος που θέλουν λίγοι
Δεν έχω αφέντη, ούτ’ αλυσίδα στο λαιμό μου να με πνίγει
Είμαι ελεύθερος, είμ’ ένας σκύλος... που συμπαθούνε λίγοι