Η ζωή μας δουλεύει και γελάει πίσω απ’ την πλάτη μας
Κι εμείς πέφτουμε σαν χάνοι στην παγίδα
Δεν μπορώ να εξηγήσω γιατί μουδιάζω ολόκληρος
Ούτε το άγχος που είχα μόλις σε είδα

Ξέρω αυτή η στιγμή ήταν κάπως αμήχανη
Όπως στο Super Market που οι σακούλες `'κολλάνε'’
Κι η ταμίας σε κοιτάει μ’ ένα βλέμμα απαξίωσης
Κοκκινίζεις και φεύγεις και όλοι γελάνε

Μα όταν μου χαμογέλασες, όλα μου πέρασαν
Κι ούτε ο θόρυβος κι οι κόρνες δεν μ’ ενοχλούσαν
Μου αρκούσε να σ’ ακούω, να μιλάς για οτιδήποτε
Και τα μπαλκόνια ανθίζαν και τα πουλιά κελαηδούσαν

Κρίμα που δεν είμαι μουσικός,
Για να σου γράψω ένα τραγουδάκι αντάξιο
Σαν τον Δεληβοριά, να περιγράψω γλαφυρά πόσο σε θέλω
Είμαι μόνο αυτός
Που όταν σε βλέπει πάντα θ’ αγχώνεται
Σαν την πρώτη φορά... ...γι’ αυτό πίνω, για να σ’ τα λέω πιο καλά