Νεραϊδοχαϊδεμένη μου κι αγγελοφιλημένη,
αν δεις μπρος στο κατώφλι σου καρδιά να σε προσμένει,
είναι η δική μου η καρδιά, που κλαίει και σπαράζει,
που ικετεύει μια ματιά, μα εσένα δε σε νοιάζει.

Ένα μόνο με πειράζει,
που για μένα δε σε νοιάζει,
που για μένα δε σε νοιάζει
κι ας με τρώει το μαράζι.

Φεγγαροστολισμένη μου κι αστροστεφανωμένη,
αν μια καρδιά στα πόδια σου ματώνει λαβωμένη,
είναι η δική μου η καρδιά, για σένα που στενάζει,
που λίγη αγάπη λαχταρά, μα εσένα δε σε νοιάζει.