Τα όχι και τα μη που έχω δεχτεί
σέρνονται πίσω μου με αόρατα λουριά.
Τα απαγορεύεται τραβούν τις αλυσίδες
δεξιά κι αριστερά.

Δεν ήθελα ποτέ μου κατοικίδιο
ούτε πουλάκι σε κλουβί, με πιάνουν κλάματα
ούτε μοναχικό χρυσόψαρο σε γυάλα.

Να τα ’στελνα σε φύση άγρια
που δεν υπάρχει πια
να γίνουν ναι και θέλω, τώρα κι επιτρέπεται
λύκοι σε αγέλες, τίγρεις σε πεδιάδες
κι ας με κατασπαράξουν τελικά
σε μια από τις ανέμελες, τις δίχως ζώα βόλτες
ή ας με γυρίσουν σπίτι στο θηρίο μου
τη μόνη ελευθερία.