Να θυμηθείς…

Να θυμάσαι όλα τα βήματά σου που σ’ έφεραν εδώ,
όλα ξεχωριστά και ένα-ένα·
όλα τα όμορφα που σου ‘δωσαν φτερά
κι όλα τα άσχημα που γέννησαν την θέληση.
Να θυμηθείς πως λέξη-λέξη
οικοδόμησες τις σκέψεις σου,
πως αντιστάθηκες σ’ αυτές που έτοιμες σου δόθηκαν
κι είπες όχι· θα χτίσω εγώ όλον τον κόσμο εξαρχής,
θα βρω νέο σύστημα γραφής, νέο αλφάβητο.
Να θυμηθείς πως δεν ενέδωσες στην ευκολία
πως σταθερά διάλεγες το αδύνατο κι ούτε στιγμή
δεν ξέφυγες.
Να θυμηθείς, ο λόγος που αγαπάς τους ηττημένους
είναι γιατί πολέμησαν δίχως δικαίωση
κι όχι για τις πληγές τους.
Να μην ξεχνάς…
πως ονειρεύτηκες την τέχνη της ζωής,
πως πίστεψες στα χρώματα,
πως διάβασες αλλιώτικα τις ίδιες ιστορίες,
πως χόρεψες όλα τα βήματά σου που σ’ έφεραν εδώ,
όλα ξεχωριστά και ένα-ένα.

Κοίτα να τα θυμάσαι,
να μην ξεπλύνει η ζωή το θυμικό σου,
μην καταπιεί η λήθη την αλήθεια·
κοίτα, να μην ξεχάσεις τον εαυτό σου.