Γυρίζω το βλέμμα μου και βλέπω
Κατά την άλλη μεριά, την πέρα,

Την πέρα απ’ τον στερνό τον τρίτο θάνατο.

Κατά την αμφιλύκη που έρχεται,
Τη γέννηση που θα γεννηθεί.

Μες απ’ τον ύπνο τον βαθύ θ’ αναφανεί
Μες απ’ τον θαμπωμένον ουρανό.

Ανάμεσα ήχο και φτερό πουλιών αναστημένων.

Άγγελοι πέφτουνε στη γη
Μες σ’ αστραπές και λάμψεις.

Εκεί πέφτουν, κατά το Μέλλον.

Ως να γκρεμίζονται
Κάτω στην Άβυσσο.

Καίγονται τ’ άφθαρτα φτερά.

Απ’ αγάπη πολλή,
Απ’ αγάπη και θλίψη,
Αγγελική περιπέτεια.

Μέσα στους κύκλους του Καιρού.

Πέφτουν στη γη, την άλλη γη,
Πέφτουν στη γη να πάρουν
Χώμα, πηλό, ενανθρώπιση.

Ν’ αγαπήσουν, ν’ αγαπηθούν,
Να θρέψουν σώμα να πεθάνουν.

Να πεθάνουν: ν’ αναστηθούν.