Σε βλέπω στα πολύχρωμα κελιά
τα χείλη της πληγής μου να ξεπλένεις
ξανθούλα με τα κόκκινα μαλλιά
σαν διαδήλωση στις φλέβες μου διαβαίνεις.

Σημαίες, οδοφράγματα, πανό
συνθήματα ατάκτως ερριμμένα
η νύχτα παρανάλωμα, ενώ
φωτιά διάφανη βυθίζεσαι σε μένα.

Αρώματα σε χρώματα χαμού
στα μάρμαρα μετέωρο το δάκρυ
ξεχύνεται ο κόσμος στην Ερμού
κι εσύ γυμνόστηθη στου ίλιγγου την άκρη.

Ανάβουνε τσιγάρο τα πουλιά
η κάπνα τον ορίζοντα τρυπάει
ξανθούλα με τα κόκκινα μαλλιά
ποια διαδήλωση στο φως σου ξενυχτάει;