Πάνω σε βράχια σε γκρεμούς,
εκεί ήσουνα δεμένος,
να ζεις της γης τους στεναγμούς,
εσύ ο αγαπημένος.

Τιτάνας ήσουν και θεός,
και σπλαχνικός σ᾿ ανθρώπους,
και όμως σε καταδίκασαν,
στα βράχια σ᾿ άλλους τόπους.

Πήρες την άυλη φωτιά,
απ’ τον Θεό σταλμένος,
μα εσύ θα ζεις παντοτινά,
κι ας είσαι αδικημένος.

Πάνω πετά ο αητός,
το βάσανο της μέρας,
και μες την μέση της νυχτός,
σε χάιδευε ο αγέρας.

Έλα κοντά μου να σε δω,
νίκησες κάθε πόνο,
δεν θα μπορώ να σου μιλώ,
θέλω μονάχα ν᾿ αγαπώ,
μη με αφήνεις μόνο.

Είμαι στην Γη και η καρδιά,
μόνη θρηνεί και κλαίει.
Να σ᾿ αγαπήσω μια φορά,
και μέσα μου παντοτινά,
θεία φωτιά να καίει.