Όταν φορώ επωμίδες χιονιού
Η γεύση του ροδάκινου τσακίζει το στόμα.
Θυμάμαι το έλεος των καρπών
Το έλεος των φθόγγων θ -έ -ρ -ο –ς.
Μ’ εκείνο το ‘θ’ να θερίζει ότι βρίσκει μπροστά του.

Η ύλη ματώνει στα μουλωχτά. Από τις φλέβες πέφτουν κομμάτια κοκκινόπετρες.
Σε ευθεία μοναξιά
Το φως έρπει σαν δάκρυ.