(Νέοι συριγμοί ακούγονται μαζί με τις φωνές... από τις Σεληνιακές Υπάρξεις... ενώ πλησιάζουν την Πεδιάδα της Ευτυχίας... με ήχους που αποπνέουν ευτυχία...)

...Μπροστά μας...
...της Ευτυχίας η Πεδιάδα...

...Μικρή... πολύ μικρή...

...Μνήμες...
...λίγων θνητών παίρνουν σ’ αυτήν μορφή...

(Ελάχιστες φωνές... ακούγονται αμυδρά... σε πολύ μεγάλες αποστάσεις...)

“...Την ευτυχία κυνηγούσα μια ζωή... Μα... πάντα ξέφευγε...”

“...Γύρω μου... απόμακρα... κι άλλες μορφές... με αίσθηση ευτυχίας...”

“...Γεύσεις ευτυχίας ένοιωσα... Ποτέ... την ευτυχία...”

“...Πρόσωπα ευτυχισμένα... βλέπω γύρω μου...”

“...Σ’ αυτή την απέραντη πεδιάδα...”

“...Πολύ αμυδρά... αχνοφαίνονται...”

“...Πολύ αμυδρά...”

“...Γιατί ποτέ σε ανθρώπου πρόσωπο...”

“...Μορφή δεν πήρε η Ευτυχία...”