(Μες απ’ τα βάθη του Πυρήνα…
αρχίζουν να ακούγονται… ήχοι μουσικοί…
από αόρατα όργανα…

Οι μουσικοί ήχοι…
πολύ αμυδρά… αδιόρατα… μεταμορφώνονται…
γίνονται φωνές…
Μουσικές φωνές οργάνων… )

Ήχοι οργάνων μουσικών…
της ύπαρξής μας…
οι φωνές…

Συνθέσεις…
άπειρες… θυμούνται…
που ζούνε μέσα μας…
βαθειά…

Άπειρα συναισθήματα…
δονούν την ύπαρξή μας…

Νοιώθουν να πνίγονται…

Θέλουν να ελευθερωθούν…
Να ταξιδέψουν μακριά…

Όπως ταξίδευαν στο παρελθόν…
Σε αποστάσεις μακρινές…

Σ’ έναν ατέλειωτο… Απέραντο…
Διαστημικό Χώρο!...

(Οι απόηχοι…
από τις φωνές των μουσικών οργάνων…
σβήνουν…)

* * *

(Από το έργο του Θεόδωρου Γκλαβέρη,
«Ο Συμπαντικός Πυρήνας» - 2011)